مقابله با حملات تروريستي به زيرساخت هاي حياتي يك كشور در قواعدحقوق بين الملل

تروريسم در گذر زمان اشكال مختلفي به خود گرفته،اما جامعه حقوقي در سطح بين‌الملل همسو با اين اشكال مدرن تروريسم حركت نمي نمايد و همواره يك يا چند گام عقب است. با توجه با اينكه زيرساخت‌هاي حياتي مهمترين مجموعه‌هاي حيات بخش يك كشور هستند، حمله به آنها خسارات و آسيب‌هاي فراوان و بعضاً جبران‌ناپذيري وارد مي‌كند تا از اين طريق دولت هدف را وادار به پذيرش خواسته گروه‌هاي تروريستي نمايد. حقوق بين‌الملل، اگر چه اسناد مهمي در زمينه مقابله با تروريسم در حوزه‌هاي هواپيمايي، ناوبري دريايي، هسته‌اي، گروگانگيري و ... وجود دارد، اما خلاء يك سند بنيادين در زمينه مقابله با حملات تروريستي به زيرساخت‌هاي حياتي يك كشور كه هم حملات سايبري و هم فيزيكي را پوشش دهد، بسيار محسوس است. لذا اين مقاله ضمن پرداختن به مسئله مهم زيرساخت‌هاي حياتي و اسناد مربوط به مقابله با تروريسم، در پاسخ به سوال اصلي خود يعني مقابله با حمله فيزيكي تروريستي به زيرساخت‌هاي حياتي يك كشور تحت حاكميت چه قاعده بين‌المللي قرار داردمي‌باشد. در اين راستا از روش تحقيق تحليليتوصيفي با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي بهره گرفته شده است. پس از بررسي‌ اين مقاله به اين نتيجه رسيده است كه در حقوق بين‌الملل براي مواجه با حملات فيزيكي تروريست‌ها به زيرساخت‌هاي حياتي كشورها خلاء قانوني وجود دارد و در نهايت تدوين و تصويب يك كنوانسيون بين‌المللي جهت مقابله با اينگونه حملات تروريستي پيشنهاد گرديد.