مونو فسفوريل لپيد-آ ميگروگلياها را به سمت ترشح كموكاين سوق مي‌دهد

زمينه و هدف: رايج ترين اشكال بتاآميلوئيد در مرحله اوليه بيماري آلزايمر اوليگومرهاي بتاآميلوئيد هستند كه براي سلول هاي عصبي بسيار سمي هستند و مي توانند عملكرد سيناپسي و حافظه را مختل كنند. از طرفي توانايي آن ها براي فعال كردن ميكروگلياها بحث‌ برانگيز است. ليگاندهاي قوي و ضعيف گيرنده‌ هاي شبه تول (TLR) مي‌توانند ميكروگلياها را در ايجاد پروفايل سايتوكايني و كموكايني متفاوتي تحريك نمايند. در اين مطالعه ميزان بيان سيتوكاين اينترلوكين-6 و كموكاين پروتئين القاء شده با اينترفرون گاما -10 (IP-10) از رده سلولي ميكروگليايي BV-2 در حضور و عدم حضور بتاآميلوئيد مورد بررسي قرار گرفت. روش ‌ها: سلول هاي رده BV-2 در پليت 24 خانه تحت درمان با دوزهاي مختلف (1.0، 1 و 10 ميكروگرم) مونوفسفوريل ليپيد آ (MPL) و ليپوپلي ساكاريد (LPS) به ‌عنوان ليگاند گيرنده TLR4 و پم -3-سيس به‌ عنوان ليگاند گيرنده TLR2 به مدت 24 ساعت قرار گرفتند. سپس محيط رويي جمع گرديد و سلول ها با محيط حاوي يك ميكرومول اوليگومر بتا آميلوئيد به مدت 24 ساعت انكوبه شدند. بيان اينترلوكين-6 و IP-10 به روش الايزا در محيط رويي در شرايط حضور و عدم حضور بتاآميلوئيد اندازه ‌گيري شد. يافته ‌ها: مطالعه ما نشان داد كه هر سه ليگاند در دوز 10 ميكروگرم/ميكروليتر باعث ترشح معني دار اينترلوكين-6 شدند و MPL در تمام دوزها داراي كمترين اثر بر ترشح اينترلوكين-6 از سلول هايBV-2 ميكروگليا بود. از طرفي پيش درمان سلول هايBV-2 با MPL به‌ عنوان يك ليگاند ضعيف TLR4 باعث آزاد سازي مقدار قابل‌ توجه كموكاين IP-10 از سلولهاي BV-2 قبل از مواجه با بتاآميلوئيد شد. نتيجه ‌گيري: مي توان گفت با سوق‌ دادن ميكروگلياها براي ايجاد پروفايل پيش ‌التهابي كمتر و ترشح كموكايني بيشتر و احتمالاً افزايش قدرت فاگوسيتوزي اين سلول ها بتوان از رسوب بتا آميلوئيد و در نهايت از پيشرفت بيماري آلزايمر جلوگيري كرد.