مقايسه شاخص تحمل به آلودگي در دو گونه تاغ (Haloxylon aphyllum) و قره‌داغ (Nitraria schoberi) تحت شرايط گرد و غبار

شناسايي گونه هاي گياهي مناسب براي ايجاد كمربند سبز در اطراف شهرهاي مناطق خشك و بياباني به منظور كاهش آلودگي هوا داراي اهميت است. شاخص تحمل به آلودگي هوا يكي از شاخص هاي شناخته شده براي تعيين تحمل گونه هاي گياهي به آلودگي است. اين تحقيق با هدف بررسي گردوغبار بر روي خصوصيات فيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو گونه شورپسند تاغ (Nitraria schoberi) و قره داغ (Haloxylon Aphyllum) و مقايسه اثر گردوغبار بر روي شاخص تحمل به آلودگي هوا و تعيين گونه مناسب براي ايجاد كمربند سبز، به‌صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي؛ با دو تيمار (بدون گردوغبار و اِعمال گردوغبار) در سه تكرار به مدت 5 ماه و در شرايط گلخانه اي اجرا شد. به منظور بررسي اثر گردوغبار، با استفاده از دستگاه شبيه ساز غبار بر روي نمونه ها با فاصله زماني يك هفته اي (به ميزان 1/5 g/m^2/month) غباردهي انجام شد. پس از اتمام دوره آزمايش، پارامترهاي آسكوربيك اسيد، كلروفيل كل، محتوي نسبي آب و pH عصاره برگ اندازه گيري و در آخر شاخص تحمل به آلودگي هواي دو گونه محاسبه شد. نتايج نشان داد پارامتر كلروفيل كل در گونة قره داغ 19 درصد و محتواي نسبي كل 8 درصد نسبت به شاهد كاهش داشت در حالي كه مقدار اسيدآسكوربيك در تاغ 11 درصد و در قره داغ به مقدار 14 درصد و pH عصاره برگ قره داغ 29 درصد نسبت به شاهد خود افزايش يافت. با توجه به مقدار APTI (8/15) گونه تاغ در مقايسه به قره داغ (7/41) و بدليل اختلاف ارتفاع اين دو گونه، تاغ گزينه مناسب تري براي كاشت در كمربند سبز به منظور كاهش آلودگي هوا باشد.