اثرآبياري تكميلي بر تجمع اسموليت‌هاي سازگار و صفات فيزيولوژيكي، در ارقام گندم ديم

به‌منظور بررسي اثر آبياري تكميلي بر برخي صفات فيزيولوژيك ارقام گندم ديم، در سال‌هاي زراعي 1396-1395- و 1397-1396 آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شهرستان دهگلان استان كردستان اجرا شد. فاكتورها شامل سطوح تنش خشكي (در دو سطح ديم و آبياري تكميلي) و ارقام گندم (هما، سرداري، ريژاو، اوحدي و آذر2) بودند. اعمال آبياري تكميلي به‌طور معني‌داري باعث افزايش عملكرد دانه شد. در هر دو سال زراعي شرايط ديم باعث افزايش ميزان اسيدهاي آمينه آزاد برگ و گلايسين بتائين و سبب كاهش محتوي نسبي آب برگ (RWC) و سرعت كاهش آب از برگ (RWL) شد. همبستگي منفي و معني‌دار RWL با اسيدهاي آمينه آزاد برگ و گلاسين بتائين و همچنين همبستگي مثبت و معني‌دار RWC با ميزان گلايسين بتائين نشان‌دهنده اين است كه هر چه غلظت تركيبات اسمزي برگ بيشتر باشد سرعت كاهش آب از برگ كمتر و ميزان آب برگ بيشتر خواهد بود. نتايج اين پژوهش تاييد كرد كه تأمين آب كافي با استفاده از اجراي آبياري تكميلي در حساس‌ترين مراحل رشد گندم مي‌تواند با بهبود صفات فيزيولوژيك گياه به توليد عملكرد قابل قبول تحت شرايط ديم منتهي شود.