ارزيابي مكاني متغيرهاي كيفي منابع آب زيرزميني با هدف كاربرد آن در كشاورزي و شرب (مطالعه موردي: دشت مه‏ولات-فيض آباد)

شناخت و بهره‏برداري بهينه از منابع آب زيرزميني اهميت ويژه‏اي دارد. كيفيت آب شامل ويژگي‏هاي شيميايي، فيزيكي و بيولوژيكي آن است. تعيين كاربري آب عمدتاً بر اساس ويژگي‌هاي شيميايي آن صورت مي‏گيرد. در اين پژوهش، كيفيت آب زيرزميني با اتكا بر ويژگي‌هاي شيميايي آن بررسي شد. به‏اين‏منظور با استفاده از سامانۀ اطلاعات جغرافيايي و با روش زمين‏آماري كريجينگ معمولي، پهنه‏بندي كيفي آب زيرزميني براي دو نوع كاربري كشاورزي و شرب صورت پذيرفت. با هدف ارزيابي مكاني اين روش، از داده‏هاي كيفيت آب زيرزميني در دشت مه‏ولاتفيض‏آباد واقع در استان خراسان رضوي استفاده شد. نتايج برآورد پارامترهاي نسبت جذب سديم (SAR)، اسيديته (pH)، شاخص نفوذپذيري آب (PI) و هدايت الكتريكي (EC) كه پارامترهاي  تأثيرگذار بر ارزيابي آب آبياري هستند، مبين آن است كه آب منطقه براي كشاورزي قابل استفاده است، اما در نظر گرفتن ملاحظات هر گروه از پارامترهاي مؤثر بر ارزيابي آب كشاورزي ضروري است. هم‌چنين، بررسي قابليت آب شرب با استفاده از استانداردهاي كيفيت آب ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهاني نشان داد كه EC و مقدار شاخص كل مواد جامد حل شده (TDS) در بازۀ مطلوب قرار ندارد. بنابراين، باوجود اين‌كه ساير پارامترهاي كيفي براي استفادة شرب در بازۀ مجاز قرار گرفتند، آب محدوده براي استفادة شرب پيشنهاد نمي‏شود.