نمايندگي سياسي زنان و نسبت آن با فساد در چرخه زيست سياسي (با تأكيد بر نقش رسانه‌هاي بين‌المللي)

برابري جنسيتي، مبارزه با فساد و سياست‌ورزي غيرجنسيتي به‌مثابه نشانه‌هاي توسعه سياسي در جوامع توسعه‌گرا و از كليدي‌ترين شناسه‌هاي برسازنده حكمراني خوب هستند. اما عصبيت شناختي، بي‌عدالتي جنسيتي و رفتارهاي فرصت‌طلبانه ضمن رشد قرائت ميني‌ماكسي و جانبدارانه، بستر مهيّايي براي ظهور فساد به‌عنوان يكي از شناسه‌هاي حكمراني بد در زيست سياسي - اجتماعي فراهم كرد. تلاش براي فهم اين پيوند، باعث تلاقي دكترين جنسيت خيرخواه و متخاصم به‌عنوان پشتوانه‌هاي معرفتي رهيافت سنتي و مدرن گرديد. برخلاف درك زنان به‌عنوان نيروي اجتماعي ضدفساد در منظومه شناختي رسانه‌هاي كلاسيك، تفاوت جنسيتي در فسادپذيري باعث انتقاد از همبستگي منفي بين جنسيت و فساد در خوانش مدرن رسانه‌هاي نوظهور مي‌شود. بر اين اساس، تحليل اثرات نمايندگي سياسي زنان بر فساد به‌عنوان هدف اصلي پژوهش جاري است. به بيان ديگر، چگونه نمايندگي سياسي زنان و فساد بر يكديگر تأثير مي‌گذارند؟ و نقش رسانه‌هاي بين‌المللي در اين پيوند چيست؟ فرضيه پژوهش با انتقاد از رهيافت خطّي و عليّت معكوس، پيوند بين جنسيت و فساد را بسترپرورده مي‌داند كه طبق آن، نمايندگي سياسي زنان و فسادپذيري پائين به موقعيت و خط‌ مشي‌هاي آنان در طي زمان بستگي دارد. مقاله حاضر با روش توصيفي تحليلي به آزمون فرضيه در سه سطح خُرد، مياني و كلان مي‌پردازد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه حضور زنان در زيست سياسي و كاهش نرخ فسادپذيري لزوماً يك قاعده علّي مطلق نيست. در اين ميان، رسانه‌هاي بين‌المللي ازجمله رسانه‌هاي برون‌مرزي ايران، با كاركردهايي مانند نظارت و آموزش، مي‌توانند با پرداخت هوشمندانه به حضور زنان در زيست سياسي، ضمن مشروعيت‌بخشي به آنان در چرخه زيست سياسي در جوامع هدف، اتهام تبعيض رسانه‌اي در عرصه جنسيت را از خود دور سازند.