خوانش تطبيقي سيماي زن قهرمان بر بنياد نظريه ي لرد راگلن خوانش اسطوره‌بنياد دو روايت «تيامات-مردوك» و «ارنواز، شهرناز-فريدون»

تحليل اسطوره‏شناختي- اسطوره بنياد خويش كاري هاي قهرمانان در داستان‌ها، بيانگر حقايق تازه‌اي درباره‌ي نهاد بشر و علايق و آرزوهاي اوست . زن قهرمان در قالب نمود اساطيري آن‌يكي از مهم‌ترين انواع شناخت اساطيري در جوامع كهن مادر تبار است كه ارزش شاياني در پژوهش‏هاي تاريخي، ادبي، روانشناختي و اسطوره‏بنياد دارد. در اين جستار اهميت زن و نقش ويژه‌ او در شكل‌گيري روايت‌هاي اسطوره و هم‌چنين پيوند آن با سازه‏هاي طبيعت آغاز يعني آب، خاك، گياهان و درختان... نقد و بررسي مي‌شود. هدف اين پژوهش بررسي، نقد و تحليل اسطوره‏شناختي زن قهرمان در دو روايت اسطوره اي تيامات و مردوك وشهرناز، ارنواز و فريدون با تكيه‌بر نظريه راگلن است. نگارندگان در اين پژوهش كوشيده‌اند تا با شيوه نقد اسطوره گرا وتفسير تطبيقي كهن‌الگوي زن قهرمان در دو روايت اساطيري «تيامات – مردوك» و «شهرناز و ارنواز- فريدون» بپردازند و هم‌چنين به پيوند مشترك اين دو روايت با سازه‌هاي طبيعت اشاره نمايند. برآيندنهايي  پژوهش حاضربر اين باور تأكيد دارد كه هر دو روايت در يك خويش كاري بنيادين با آب، به‌عنوان اساسي‌ترين عنصر هستي پيوند خورده‌اند. در هردو روايت زن قهرمانان: تيامات در اساطير ميان‌رودان و شهناز و ارنواز در اساطير ايران همان خدا بانوان آب و در حقيقت مادران ازلي هستند كه آفرينش همه جانداران از آن‌ها صورت مي‌پذيرد. نقش خداي نرينه در قالب فريدون و مردوك نمودي كم رنگ تر دارد. آنچه در هر دو روايت ملموس و و قابل مشاهده مي باشد؛ اين است كه ژرف‌ساخت هر دو روايت رهاسازي آب و فزون‏ساخت فراواني و باروري در دو سرزمين ايران و ميان رودان است