ناسازگاري‌هاي هويتي چين و آمريكا و تشديد ناسيوناليسم چيني

چارچوب هاي نگرشي در هر جامعه‌اي متاثر از پيشينه تاريخي، بن‌مايه‌هاي ارزشي، مباني هويتي و كيفيت مناسبات در تمامي ابعاد آن است. فرهنگ به طور اعم و فرهنگ استراتژيك بطور اخص نيز از جمله عوامل داخلي شكل‌دهنده به مباني هويتي هر بازيگر در عرصه روابط بين‌الملل مي‌باشد كه مي‌تواند كنش و واكنش يك كشور را در عرصه سياست خارجي رقم بزند. مطالعه جوامع نيز نشان مي‌دهد كه بسياري از تصميمات دولتي تحت تأثير سازگاري يا ناسازگاري فرهنگ كشور‌ها شكل مي‌گيرند. با فروپاشي شوروي و پايان نظام دو قطبي، ايالات متحده آمريكا مدعي كسب جايگاه قدرت بلامنازع و قدرتمندترين دولت در نظام بين‌الملل گرديد،قدرتي كه توانايي جهت‌دهي به قواعد و رويه‌هاي بين‌المللي را به تنهايي دارا است. با اين‌حال هم‌چنان قدرت‌هاي بزرگ تلاش خود را براي تغيير اين وضعيت ادامه دادند. جمهوري خلق چين با عنصر ناسيوناليسم در حال رشد خويش،يكي از قدرت‌هاي بزرگي است كه توانايي بالقوه‌اش فرصت اشغال جايگاه دولت پيشرو را به اين كشور داده، به گونه‌اي كه به دنبال به چالش كشيدن حاكميت بين‌المللي تحت سلطه آمريكا است. اين امر منجر به نگراني استراتژيست‌ها و بسياري از مسئولان حكومتي آمريكا شده است. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه ناسازگاري هويتي چين و ايالات متحده چه تأثيري بر تشديد ناسيوناليسم چين داشته است؟ در پاسخ استدلال خواهد شد كه تفاوت‌ها و ناسازگاري‌هاي هويتي ـ فرهنگي چين با ايالات متحده سبب گرديده است تا ناسيوناليسم چيني از دهه 1990 به بعد افزايش يابد. بنابراين ناسيوناليسم در حال افزايش، يك عنصر مهم از يك روايت تازه در خصوص چين است.