«معشوق» آينه‌اي با بازتاب درونمايه‌هاي عاشقانه آراگون در «آيدا در آينه» شاملو

بررسي وجوه مشترك انديشه هاي بشري در آثار جوامع مختلف به مدد ادبيات تطبيقي به عنوان يكي از گونه هاي مهم نقد ادبي امروزه بيش از قبل شناخته شده است. در پژوهش پيش رو به بررسي تطبيقي دورنمايه ي عاشقانه هاي دو اثر «آيدا در آينه» از احمد شاملو و «چشم هاي الزا» مجموعه اي از اشعار عاشقانه لويي آراگون از آثار مختلف او ، همراه با شواهد شعري خواهيم پرداخت. قرابت ميان برخي درونمايه هاي عاشقانه دو شاعر نشان دهنده ي دغدغه ها، عواطف و احساساتي مشابه شاعران است؛ آشنايي شاملو با آثار آراگون نيز سبب شده است تا زباني مشابه در بيان احساسات شاعران نسبت به معشوق مشاهده گردد كه منجر به تجلي درونمايه هايي مشابه از قبيل: اميدواري عاشق، سرآمدن انتظار ديرپاي عاشق، معشوق دليل سرايش شعر از سوي شاعر و ... ، شده است. شباهت ها، از سويي حاكي از وحدت موجود در ميان انديشه هاي بشري و از سويي ديگر  بيانگر تأثير و تأثر شاعران ملل مختلف بر انديشه ي يكديگر است كه گاه به سبب اقتباس در معناي صحيح آن «نظيره سازي» و گاه توارد مي باشد.