تاثير محافظه كاري اجتماعي مديران بر عملكرد شركت با در نظر گرفتن نقش ميانجي محافظه كاري حسابداري

محافظه كاري اجتماعي تمايل افراد به حفظ ارزشهاي سنتي است، كه مي‌تواند با مباحث رفتاري در حسابداري مرتبط باشد. محافظه كاري حسابداري مي تواند با تعجيل درشناسايي هزينه ها و بدهي ها و به تاخير انداختن شناخت درآمد و دارايي ها تا رفع عدم قطعيت، به عنوان پاسخي به ريسك عمل كند تا قبل از آن‌كه شركت بتواند ادعاي قانوني براي اعلام سود داشته باشد، به درجه بالايي از تأييد برسد. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين محافظه كاري اجتماعي مديران و عملكرد شركت با در نظر گرفتن نقش ميانجي محافظه كاري حسابداري است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از بعد متدلوژي از نوع پژوهش هاي توصيفي- پيمايشي است كه به منظورگردآوري داده ها از سه پرسشنامه محافظه كاري اجتماعي مديران، محافظه كاري حسابداري و عملكرد شركت استفاده شده است. نمونه آماري پژوهش را تعداد 384 نفر از كارشناسان، روساي حسابداري و مديران مالي شاغل در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در پاييز سال 1400 تشكيل مي دهند كه بر اساس آزمون كولمرگروف–اسميرنوف و تي‌تك نمونه اي تجزيه و تحليل شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه محافظه كاري اجتماعي مديران برمحافظه كاري حسابداري تاثير معناداري دارد و جهت تاثير مثبت بدست آمده است. همچنين محافظه كاري اجتماعي مديران و محافظه كاري حسابداري بر عملكرد شركت تاثير معناداري دارد. در ادامه ميانجي گري به روش بوت استراپينگ نشان مي دهد، محافظه كاري حسابداري در رابطه بين محافظه كاري اجتماعي مديران و عملكرد شركت تاثير معناداري دارد.