ردپاي غلو در شعر آييني شاعران فارسي سرا (از سدۀ ششم تا معاصر با تأكيد بر شاعران كاشاني)

نگارندگان در اين پژوهش كوشيده اند ضمن شناسايي انواع غلو و بررسي و تحليل آن در شعر آييني، دلايل ورود و گسترش آن را در اين گونۀ ادبي بررسي كرده تا بتوانند شاعران و سخن‌سرايان را از افتادن در چنين دامي نجات دهند. جامعۀ هدف ما در اين پژوهش، منتخبي از شاعران آييني است كه اينگونه آسيب ها در اشعارشان جلوۀ بيشتري داشته است؛ اتصاف صفات و اسماء ويژه خداوند به ائمه عليهم السلام و جعل داستان هاي اساطيري و افراط در اميدوار ساختن مردم به شفاعت آن بزرگان، نمونه هايي از آسيب هاي محتوايي است كه در اين پژوهش سعي شده تا با روش تحليليتوصيفي، بدان پرداخته شود.