بررسي قابليت فهم استانداردهاي حسابداري بخش عمومي با استفاده از روش كلوز؛ مقايسه بين گروه هاي مختلف استفاده‌كنندگان

چنانچه استانداردهاي حسابداري بخش عمومي تدوين شده توسط مراجع سياست گذار در حسابداري از قابليت درك و خوانايي لازم برخوردار نباشد، به كارگيري آن ها نيز توسط گروه هاي گوناگون استفاده كننده با مشكل و تناقض مواجه خواهد بود. در اين بين، اندازه گيري خوانايي متون يكي از ابزارهايي است كه به سنجش درجه پيچيدگي يا دشواري زباني متن مي‌پردازد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و به شيوه تحليل محتوا انجام مي‌شود. روش هاي اصلي مورد استفاده، شاخص خوانايي فلش و شاخص كلوز هستند كه به منظور دستيابي به پاسخ سؤالات، به كار گرفته شده‌اند. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان، مدرسان حسابداري، حسابداران و حسابرسان فعال كه نمونه مورد بررسي، با توجه به فرمول كوكران در سطح خطاي پنج درصد، 384 نفر در نظر گرفته شده است. نتايج نشان داد، استاندارد حسابداري شماره هفت (دارايي هاي نامشهود) با سطح خوانايي 28/211 در دشوارترين سطح و استاندارد حسابداري شماره سيزده (آثار تغيير در نرخ تبديل ارز) با سطح خوانايي51/267 در پايين‌ترين سطح (قدري دشوار) قرار دارد. همچنين طبق روش فلش، تمامي استانداردهاي حسابداري نتايج بررسي هاي صورت گرفته نشان دادند كه حسابرسان و مدرسان داراي سطوح بالاتر درك خوانايي از متون استانداردها بوده اند و حسابداران و دانشجويان، درك پايين تري از خوانايي متون استانداردها داشته اند. همچنين، حسابرسان داراي درك مناسبي از متون استانداردها هستند و براي درك خوانايي استاندارد، براي آنان تفاوتي بين ساده ترين و دشوارترين استاندارد وجود ندارد.