مطالعه الگوهاي گفتار زنانه در بافت متني رمان‌هاي «خوف و ني-نا» اثر شيوا ارسطويي «با تكيه بر رويكرد رابين ليكاف DSL»

اين پژوهش به شيوه توصيفي – تحليلي تلاش مي كند تا به اين پرسش پاسخ دهد كه آيا الگوهاي گفتار زنانه در بافت متني رمان هاي «خوف» و «ني نا» اثر شيوا ارسطويي، با الگوي رابين ليكاف (DSL) مطابقت دارد يا الگوهاي ارائه شده در اين آثار با الگوي مدّنظر وي در تعارض هستند؟ در اين پژوهش از ميان شاخصه هاي مدّنظر ليكاف (1975) بر سطح واژگاني تأكيد شده و هر 5 مؤلفه اين سطح شامل «استفاده مكرر از ترديدنماها يا تعديل‌كننده‌ها»، «كاربرد صورت‌هاي مؤدبانه زبان و پرهيز از دشواژه‌ها»، «استفاده از قيدهاي تشديدكننده»، «كاربرد صفات عاطفي» و «كاربرد واژگان خاص زنانه» در نظر گرفته شده است. با اين هدف پس از طبقه‌بندي داده هاي پژوهش و تحليل آن‌ها، ابتدا سعي شد كه سبك نوشتاري شيوا ارسطويي در سطح گفتار شخصيت هاي زنانه اين دو رمان مشخص و سپس با مؤلفه هاي مدّنظر ليكاف انطباق داده شود. يافته‌ها نشان مي دهد كه ارسطويي در زمينه انتخاب زبان شخصيت زنان اين دو رمان دقت فراواني داشته و مؤلفه‌هايي مانند سن، طبقه اجتماعي، شغل، تحصيلات و ... در سبك گفتار زنان داستان‌هاي وي به وضوح قابل مشاهده هستند و مي‌توان ادعا كرد كه وي يكي از موفق‌ترين زنان داستان‌نويس در اين زمينه است. علاوه بر اين، بسياري از مؤلفه هاي حاكم بر سبك گفتار زنانه در داستان‌هاي وي با الگوي رابين ليكاف مطابقت دارد. مؤلفه هايي مانند واژگان خاص زنانه، ترديدنماها، تشديدكننده‌ها، سوگندواژه ها و جملات عاطفي شاخص ترين نمودهاي اين انطباق هستند.