اثر تغييرات مقدار ملاس و سلنيوم بر رشد مخمر ساكارومايسس سروزيه و ميزان بيو‌اتانول توليدي

بيواتانول به عنوان سوخت جايگزين براي كاهش وابستگي به سوخت‌هاي فسيلي استفاده مي‌شود، امنيت انرژي را تضمين مي‌كند و تاثير منفي مصرف سوخت‌هاي فسيلي را به اقتصاد و محيط زيست كاهش مي‌دهد. ملاس به دليل محتواي قندهاي قابل اشتعال كه مي‌تواند به طور مستقيم براي تخمير بدون هيچ تغييري مورد استفاده قرار گيرد ماده بسيار خوبي براي توليد بيواتانول محسوب مي‌شود. همچنين مخمر يك حامل مناسب براي بيوترانسفورماسيون سلنيوم مي‌باشد و ازاين رو يكي از اقتصادي‌ترين منايع سلنيوم آلي، مخمر رشد يافته در محيط كشت غني شده با سلنيوم مي‌باشد. لذا هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي اثر سلنيوم بر عملكرد توليد بيواتانول و به دست آوردن بيواتانول با بالاترين غلظت با استفاده از مخمر ساكارومايسس‌سروزيه بود. سويه صنعتي مخمر ساكارومايسس‌سروزيه (‌SFO6) با استفاده از بريكس‌هاي متفاوت ملاس به عنوان سوبسترا و كود‌ اوره با غلظت ppm۲۵۰ و كود سوپر‌فسفات تري‌پل با غلظت ppm‌۵۰۰ به عنوان مواد مغذي تامين‌كننده منبع فسفر و نيتروژن و نيز با اضافه كردن مقادير مختلف سلنيوم (2‌، 4‌‌، 6‌، 8‌، 10‌، 15‌، 20 و 25 ميكرو‌گرم در ميلي‌ليتر) كشت داده شد. پس از گرمخانه‌گذاري لازم، تاثير مقادير مختلف سلنيوم و ملاس بر رشد مخمر مذكور براساس ميزان بيواتانول توليدي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه حداكثر غلظت بيواتانول توليد شده (‌80گرم در ليتر) با استفاده از بريكس 25‌درصد ملاس چغندر قند و مقدار 20 ميكروگرم سلنيوم به دست مي‌آيد. سويه صنعتي مخمر ساكارومايسس‌سروزيه گزينه مناسبي براي افزايش راندمان توليد بيواتانول از ملاس چغندر‌قند غني-شده با سلنيوم مي‌باشد.