اثرات محافظتي سيمواستاتين بر سميت سلولي و استرس اكسيداتيو سلول هاي فيبروبلاست لثه انساني در مواجهه با داروي ونلافاكسين

سابقه و هدف: ونلافاكسين(Venlafaxine) يك داروي ضد افسردگي از خانواده مهاركننده‌هاي بازجذب سروتونين و نوراپي نفرين(SNRIs) مي‌باشد. مطالعات اخير مكانيسم‌هاي متعددي پيرامون سميت سلولي ناشي از ونلافاكسين را يافته‌اند، كه ازجمله آن مي‌توان به كاهش دفاع آنتي‌اكسيداني بدن با كاهش ميزان گلوتاتيون داخل سلولي و افزايش ميزان ذرات فعال اكسيژن (ROS) و در نهايت ايجاد استرس اكسيداتيو اشاره كرد. اين مطالعه قصد دارد تا اثرات محافظتي داروي سيمواستاتين (Simvastatin) را در برابر سميت سلولي و استرس اكسيداتيو ناشي از ونلافاكسين در رده سلولي فيبروبلاست لثه مورد سنجش قرار دهد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي كشت سلولي، فاكتور سميت سلولي (IC50)، استرس اكسيداتيو (ميزان ROS) ناشي از ونلافاكسين به عنوان مدل سايتوتوكسيك بررسي شد. پس از به دست آوردن غلظت اپتيمم سمي ونلافاكسين در غلظت 400 mu;M، اثرات محافظتي سيمواستاتين در غلظت‌هاي (50، 100، 150 و200 mu;M) در همه تست‌ها به‌صورت pretreatment به همراه ونلافاكسين بررسي شد.يافته‌ها: سيمواستاتين در غلظت‌هاي100 و 150 و 200 ميكرومولار تفاوت معناداري با ونلافاكسين در زنده ماني سلول‌هاي فيبروبلاست لثه داشت(0/05 P) و (0/01 P). هم‌چنين سيمواستاتين با كاهش سطح ذرات فعال اكسيژن در دو غلظت 150 و 200 ميكرومولار اثرات ونلافاكسين را به‌طور معني‌داري كاهش داد (0/01 P).استنتاج: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، سيمواستاتين از رده سلولي فيبروبلاست لثه در برابر استرس اكسيداتيو و سميت سلولي ناشي از ونلافاكسين در غلظت‌هاي طراحي شده محافظت مي‌كند.