اثربخشي درمان تحمل ابهام بر بلاتكليفي، نگراني و سرزندگي مادران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير داراي فرزند كم توان ذهني

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان تحمل ابهام بر بلاتكليفي، نگراني وسرزندگي مادران داراي اختلال اضطراب فراگير داراي فرزند كم توان ذهني شهر اصفهان بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي به‌صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. با روش نمونه گيري هدفمند 30 نفر كه واجد معيارهاي ورود به پژوهش بودند انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اختلال اضطراب فراگير، مقياس عدم تحمل بلاتكليفي، پرسشنامه نگراني پنسلوانيا و پرسشنامه سرزندگي ذهني بود. پس از اجراي پيش آزمون،گروه آزمايش طي12 جلسه 60 دقيقه اي به صورت گروهي تحت درمان تحمل ابهام قرار گرفتند. داده ها با تحليل كوواريانس انجام شد. يافته ها نشان داد درمان تحمل ابهام بر بلاتكليفي، نگراني و افزايش سرزندگي مادران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير داراي فرزند كم توان ذهني موثر بود. بنابراين مي توان از اين روش درماني در جهت كاهش بلاتكليفي، نگراني و افزايش سرزندگي استفاده كرد.