مقايسه اثربخشي برنامه توانبخشي شناختي پارس و پريسا بر كنترل بازداري دانش‌آموزان داراي نقص ‌توجه/بيش‌ فعالي

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي برنامه توانبخشي‌شناختي پريسا و پارس بر كنترل بازداري دانش‌آموز داراي اختلال نقص ‌توجه/بيش ‌فعالي بود. روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پي‌گيري 45 روزه بود. تعداد 33 دانش‌آموز پسر 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص‌ توجه/بيش‌ فعالي به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و در سه گروه 11 نفري همتا (دو آزمايشي، يكي كنترل) جايگزين شدند. در هر گروه آزمايشي يكي از برنامه‌هاي توانبخشي ‌شناختي پريسا و يا پارس در 14 جلسه 45 دقيقه‌اي اجرا‌شد و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكرد. داده‌ها براي متغير كنترل بازداري، توسط آزمون‌هاي استروپ و برو- نرو در سه مرحله جمع‌آوري شدند. نتايج تحليل كواريانس چند‌متغيره، تك‌متغيره و آزمون تعقيبي‌ بونفروني داده‌ها نشان داد كه هر دو برنامه در بهبود كنترل بازداري و اكثر مولفه‌هاي آن اثربخش بودند. نتايج آزمون پي‌گيري نشان داد كه در بيشتر متغيرها، اثربخشي برنامه‌هاي توانبخشي ثبات‌داشت. لذا با توجه به نتايج پيشنهاد مي‌شود از دو برنامه با توجه به امكانات رايانه و اينترنت در بهبود كنترل بازداري استفاده شود.