اعتبارسنجي خوف حرج در جواز سقط درماني

مسئله «اعتبارسنجي خوف حرج به‌مثابه طريق شرعي‌بودن براي حرج» از مسائلي است كه آثار فقهي مهمي بر آن مترتب است. با اين حال در منابع فقهي بحث مفصلي درباره آن صورت نگرفته است. از مواردي كه امروزه به‌صورت اساسي اين پرسش درباره آن مطرح است، جواز سقط در فرض خوف حرج است؛ اينكه خوف حرج، رافع تكليف بوده، و در نتيجه سقط جايز است يا جريان قاعده لزوماً نيازمند تحقق فعلي حرج بوده و سقط فاقد مجوز است، پرسشي است كه اين نوشتار درصدد پاسخ به آن است. شيوه تحقيق، تحليلي-انتقادي و از منابع كتابخانه‎اي است. مطالعه موجود نشان مي‏دهد دو ديدگاه در مسئله وجود دارد كه طرفداران هر يك دلايل گوناگون قابل‌اتكايي براي اثبات ديدگاه خود دارند، اما پس از جرح و تعديل، برايند دلايل اين است كه در فرض خوف حرج، با وجود دلايل روايي و مؤيدات گوناگون بر اعتبار قاعده حرج در فرض خوف، نوبت به دلايل عدم‌اعتبار نمي‏رسد، اما به‌دليل وجود اصل احتياط در دماء پس از ولوج روح، امكان سقط در فرض خوف از حرج ناشي از ناهنجاري جنين وجود ندارد و بايد احتياط كرد، ولي قبل از ولوج روح، با وجود خوف از تحقق حرج، قاعده حرج جاري و سقط درماني جايز است.