مروري بر نتايج آزمايش‌هاي باليني عملكرد دستگاه وستيبولر محيطي در افراد مبتلا به ديابت مليتوس

مقدمه و اهداف ديابت مليتوس يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي متابوليك مزمن فراگير و يكي از نگراني‌هاي اصلي سلامت عمومي در جهان است. نقص وستيبولر پاتولوژي رايجي در ديابت مليتوس است كه توسط ايسكمي ساختارهاي وستيبولر و همچنين تغيير سوخت‌وساز مايعات گوش داخلي ايجاد مي‌شود. هدف از اين مطالعه، مروري بر مطالعاتي است كه آزمايش‌هاي باليني دستگاه وستيبولر شامل پتانسيل برانگيخته عضلاني دهليزي، درك ذهني عمودي بينايي، آزمايش ويديويي تكانش سر و آزمايش كالريك را در بيماران ديابت مليتوس بررسي كرده‌اند.مواد و روش‌ها در اين مقاله مروري، نتايج مقالات ارائه شده در پايگاه هاي ساينس دايركت، پاب‌مد (مدلاين)، گوگل اسكالر و پايگاه‌هاي فارسي اس‌آي‌دي و مگايران از سال 2000 تا ژانويه 2021 مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به معيارهاي ورود 18 مقاله انتخاب شدند. يافته‌ها بيشتر مطالعات در زمينه اثر ديابت مليتوس بر روي اندام اتوليت در انسان‌ها انجام شده است. بيشتر اين بررسي‌ها با استفاده از آزمون پتانسيل برانگيخته عضلاني دهليزي گردني است. اين مطالعات در افراد با و بدون نشانه وستيبولر و نوروپاتي ديابتي انجام شده است. در برخي از ارزيابي‌هاي پتانسيل برانگيخته عضلاني دهليزي چشمي افزايش زمان نهفتگي امواج و كاهش دامنه در گروه بيماران ديابت مليتوس در مقايسه با گروه كنترل گزارش شده است. نتيجه غالب آزمايش درك ذهني عمودي بينايي به‌صورت افزايش دامنه انحراف پويا در ديابت مليتوس است. آزمايش ويديويي تكانش سر در افراد ديابت مليتوس بدون نشانه وستيبولر انجام شده است كه در اكثر آن‌ها كاهش ميانگين بهره رفلكس دهليزيچشمي در مجاري مختلف نيم‌دايره‌اي بدون ذكر مشاهده ساكادهاي جبراني گزارش شده است. آزمايش كالريك غالباً در بيماران ديابت مليتوس انجام شده كه همه يا برخي از آن‌ها داراي نشانه وستيبولر بودند. نتيجه غالب به‌صورت ضعف يك‌طرفه در تعدادي از آن‌ها است. نكته قابل توجه، تناقض بين نتايج آزمايش‌هاي وستيبولر مورد بررسي در بيماران ديابت مليتوس است. نتيجه‌گيري عملكرد دستگاه وستيبولر مي‌تواند با يا بدون نشانه (ساب كلينيكي) متأثر از عوارض ديابت مليتوس شود. تأثيرپذيري نتايج آزمايش‌هاي باليني دستگاه وستيبولر در اين بيماري علاوه بر ويژگي و مؤلفه‌هاي مورد اندازه‌گيري آزمايش به عوامل فردي نيز وابستگي بالايي دارد. چگونگي عملكرد دستگاه وستيبولر در اين بيماران يك نتيجه واحد دربر ندارد.