تأثير تمرين ثابت و متغير بر يادگيري مهارت پاس فوتبال در كودكان داراي اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي

زمينه و هدف بررسي كاربرد اصول يادگيري حركتي در كودكان داراي اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي، اهميت بالايي دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير تمرين ثابت و متغير بر يادگيري مهارت پاس فوتبال در كودكان داراي اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي بود.مواد و روش‌ها دو گروه از كودكان شامل 34 كودك داراي اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي و 34 كودك با رشد طبيعي با ميانگين سني (0/51±8/36) به‌ صورت هدفمند انتخاب شدند و هر گروه به ‌صورت تصادفي به دو زيرگروه آزمايشي (تمرين متغير) و كنترل (تمرين ثابت) تقسيم شدند. ابتدا پيش‌آزمون پاس فوتبال بر اساس آزمون (مور كريستين) به عمل آمد سپس برنامه تمريني به مدت هشت هفته شامل هر هفته دو جلسه (هر جلسه بيست كوشش) و به مدت 45 دقيقه اجرا شد. پس از آخرين جلسه، پس‌آزمون و بعد از يك هفته آزمون يادداري و انتقال در دو روز متوالي به عمل آمد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تحليل واريانس مركب و تحليل واريانس يك‌طرفه استفاده شد.يافته‌ها نتايج نشان داد در همه گروه‌هاي تمريني، تفاوت درون‌گروهي معناداري از پيش‌آزمون تا پس‌آزمون مشاهده شد (P=0/001). مقايسه پس‌آزمون و آزمون‌هاي يادداري و انتقال در گروه‌هاي تمرين نشان داد تفاوت معناداري بين گروه‌هاي تمريني وجود ندارد، اما مقايسه ميانگين‌ها نشان مي‌دهد در هر دو گروه كودكان داراي رشد طبيعي و بيش‌فعال، تمرين متغير نسبت به تمرين ثابت به يادداري و انتقال بهتري منجر شد.نتيجه‌گيري  نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد احتمالاً در كودكان بيش‌فعال نيز مانند كودكان داراي رشد طبيعي تمرين متغير در مقايسه با تمرين ثابت در يادگيري مهارت پاس فوتبال مؤثرتر است.