سنجش تحولات فضايي پسكرانه جنوب غرب كلان شهر تهران (مطالعه موردي: شهرستان اسلامشهر)

با گذشت زمان مؤلفه هاي مختلف در شهر با تغيير مواجهند و جمعيت آن نيز در حال افزايش است. رشد و تحولات فضايي و كالبدي در آن ها نيز اجتناب ناپذير است ولي آنچه مد نظر است، چگونگي مديريت اين تحولات در جهتي است كه هزينه ها كاهش و سودهاي مترتب بر جامعه در آينده بهينه باشد. در اين بين تحولات متعادل فضايي در پهنه هاي سكونتگاهي شهري ضرورتي اجتناب ناپذير است. در اين راستا، اين مقاله كوشيده است تحولات فضايي پسكرانه جنوب غرب كلان شهر تهران (شهرستان اسلامشهر) طي سال‌هاي 75-1399 مورد بررسي و سنجش قرار دهد. روش گردآوري داده ها و اطلاعات به صورت ميداني و با بهره‌گيري از سايت‌هاي مرجع تصاوير ماهواره‌اي مي باشد. در مطالعه حاضر از تصاوير ماهواره‌اي لندست 5، لندست 7 و لندست 8 و براي بررسي تغييرات و تحولات فضايي (كاربري اراضي) ايجاد شده از مدل كراس تب، ضريب كاپا از نرم‌افزارهاي Arc/Gis و Goole Map استفاده گرديد. قلمرو جغرافيايي: قلمرو اين پژوهش سه شهر اسلامشهر، احمدآبد مستوفي و چهاردانگه براساس تقسيمات سياسي سال 1395 است. يافته ها: نتايج پژوهش با بررسي تغييرات فضايي ايجاد شده در شهرهاي اسلامشهر، چهاردانگه و احمدآباد مستوفي نشانگر اين بود كه بيشترين رشد و تحولات گسترش شهري ايجاد شده براي كاربري اراضي ساخته شده براي بازه زماني سال 1375-1380 با افزايش 51/27 درصد مي باشد. دليل اين رشد شهري افزايش جمعيت منطقه مورد مطالعه مي باشد كه در اين دوره بالغ بر 50 هزار نفر بور جمعيوت منطقه مورد مطالعه افزايش يافته است و كمترين رشد مربوط به بازه زماني سال 1399-95 با افزايش 1/35 درصدي است. نتيجه گيري: نتيجه بررسي تغييرات فضايي شهرهاي واقع در پسكرانه جنوب غرب كلانشهر تهران نشان مي دهد كه در طي 17 سال 46/7 درصد ساخت و ساز غيرقانوني در اين نواحي ايجاد شده است كه ره آورد آن گسترش حاشيه نشيني و سكونتگاه هاي غيررسمي (شهرك ميان آباد) است.