نقد بوم گرايانه رمان اهل غرق منيرو رواني پور

يكي از محورهاي اصلي نقد بوم‌گرا Ecocriticism بررسي ارتباط متقابل انسان و محيط زيست است؛ اين نوع نقد نحوه‌ نگرش انسان به طبيعت و چگونگي بازتاب مسائل زيست محيطي در آثار ادبي را بررسي مي كند و تأثيري را كه انسان بر طبيعت و طبيعت بر ويژگي هاي فيزيكي و رواني انسان دارد، ‌مورد واكاوي قرار مي دهد تا با در نظر گرفتن ملاحظات زيست محيطي، ‌به بهبود نگرش انسان به طبيعت و در پي آن، ‌اصلاح رفتار بشر با طبيعت بپردازد. در رمان اهل غرق منيرو رواني پور، ‌طبيعت تنها مكان رويداد حوادث تلقي نمي شود؛ بلكه به‌عنوان بستر و زمينه‌ اصلي داستان، ‌خود عامل پيشبرد حوادث است و به‌طور مستقيم بر شخصيت ها اثر مي گذارد و همچنين به‌طور متقابل تحت تأثير انسان ها و تصميمات آن ها قرار مي گيرد. در اين داستان، ‌شخصيت ها گاه خود را در مقابل قدرت دريا به‌عنوان بخشي از حيات وحش، ‌مطيع و ناتوان مي دانند و دچار وحشت و سرگرداني مي شوند و گاه آن را دستخوش قدرت طلبي خويش قرار مي دهند و گاهي نيز با طبيعت مي آميزند و در دامانش به آرامش مي رسند.