كارايي حشره‌كش‌هاي مختلف روي شته جاليز Aphis gossypii و تعيين ميزان باقيمانده امامكتين بنزوات و استامي‌پريد روي خيار گلخانه‌اي

گونه‌هاي مختلف شته‌هاي گلخانه از جمله شته جاليز با مكيدن شيره گياه، انتقال ويروس‌هاي گياهي و كاهش كمي و كيفي محصول، سالانه خسارت زيادي را به انواع مختلفي از محصولات گلخانه‌اي مانند خيار وارد مي‌سازند. به منظور بررسي كارايي حشره‌كش‌ها براي كنترل شته جاليز، آزمايشي با پنج تيمار و چهار تكرار در استان‌هاي سيستان و بلوچستان، آذربايجان غربي و جنوب كرمان اجرا شد. تيمارها شامل حشره‌كش‌هاي امامكتين بنزوات %4.8 + استامي‌پريد %6.4، فلونيكاميد، پيريميكارب و ديكلرووس بودند. درصد كارايي حشره‌كش‌ها 3، 7 و 14 روز پس از سمپاشي محاسبه شد. به منظور اندازه‌گيري باقيمانده آفت‌كش‌ها، تعداد 11 نمونه (1 نمونه از هر دو دز مختلف تيمار امامكتين بنزوات %4.8+ استامي‌پريد، در پنج زمان 3، 6، 8، 13و 15 روز پس از سمپاشي و 1 نمونه شاهد بدون سمپاشي) از استان آذربايجان غربي جمع‌آوري و به آزمايشگاه مرجع باقيمانده سموم در موسسه تحقيقات گياه‌پزشكي كشور منتقل شدند و كمي‌سازي مقادير باقيمانده آن انجام گرفت. ميانگين درصد تأثير حشره‌كش‌هاي مورد بررسي در روز سوم به‌ترتيب در استان‌هاي سيستان و بلوچستان، آذربايجان غربي و جنوب كرمان نشان داد كه تيمار امامكتين بنزوات + استامي‌پريد دو در هزار، با كارايي 4.6 ± 77.30، 100 و 2.35 ± 95.02 درصد بيشترين تأثير را در كنترل شته جاليز داشت. بررسي باقيمانده سموم نشان داد كه در همه نمونه‌ها پس از برداشت محصول، باقيمانده امامكتين بنزوات به حدي پايين بود كه تشخيص كمي و كيفي آن توسط دستگاه امكان‌پذير نبود. باقيمانده استامي پريد در سومين روز پس از سمپاشي در دزهاي بررسي شده معادل 0.058 و 0.063 ميلي‌گرم بركيلوگرم به دست آمد كه از حد مجاز پايين‌تر بود.