هم‌آورديِ آن دو: تن‌آوردگيِ جان‌مايه‌هايي هم‌گون در كالبدِ دو روايت: رستم و اسپنديار و مكبث

دنياي مكبث دنياي وحش بومي است كه در آن وسوسه در انتظار كساني است كه به وسوسه گراينده اند. اين نمايش‌نامه، تراژديِ ترس و وحشت و كشتار و خشونت و جنايت و فراتر از همه نيستي است. همه چيز تند روي مي دهد، اما سرعت در كنار كندي قرار مي‌گيرد تا بر ساختار متضاد نمايش‌نامه تأكيد شود. شخصيت هاي اصلي در طول نمايش تغيير مي كنند و در مراحل مختلف از سطوح زباني مختلف بهره مي برند. دنياي آن‌ها ترسيم شده است؛ ايده هاي اخلاقي، سياسي و مذهبي بازنموده مي شود. جاه طلبي، دليري، ترس، شر، بي‌دادگري، انزوا، و نوميدي به روشني نشان داده شده است. در اين پژوهش، جان مايه هايِ اصليِ تن آورده در رستم واسپنديار ـ بزرگ‌ترين داستان حماسي شاهنامه ـ و مكبث مانند «فرّ» و «دو كالبد پادشاه»، مفهوم زمان، بساماني در برابر نابساماني، افول دوران قهرماني، رويين تني، عبث ناكي و عناصر ماوراء طبيعي به بحث كشيده شده و با هم سنجيده شده است.