مطالعه آزمايشگاهي تأثير زاويه آبشكن چوگاني بر آب‌شستگي و مقايسه آن با آبشكن ال شكل

آبشكن‌ها سازه‌هاي عرضي هستند كه از ديواره طبيعي رودخانه با طول مناسب و با زاويه مناسبي نسبت به راستاي اصلي جريان ساخته مي شوند. احداث اين سازه ها سبب انحراف جريان از كناره‌ها و نواحي بحراني شده و جريان را به سمت محور مركزي رودخانه هدايت مي‌نمايند. آبشكن‌هاي چوگاني به دليل شكل خاص دماغه، مي‌توانند سازه مناسبي در عمليات حفاظت از سواحل و ساماندهي رودخانه ها باشند. تاكنون تحقيقات بسياري در مورد زاويه آبشكن‌ها بر الگوي آبشستگي انجام شده است ولي در مورد زاويه آبشكن چوگاني بر الگوي آبشستگي تحقيقاتي صورت نگرفته است. در اين تحقيق به بررسي آزمايشگاهي زاويه آبشكن چوگاني بر آبشستگي و توپو گرافي بستر و مقايسه آن با آبشكن L شكل پرداخته شده است. آزمايش‌ها بر روي سري آبشكن‌هاي چوگاني و L شكل با سه زاويه 30، 60 و 90 درجه (نسبت به ساحل پايين دست كانال) درون فلومي با طول 10/5 متر، عرض و ارتفاع 0/5 متر در شرايط آب زلال انجام شد. نتايج آزمايش‌ها نشان مي‌دهد پارامتر‌هاي حفره آبشستگي، طول و ضخامت پشته رسوبي با افزايش زاويه در آبشكن هاي چوگاني كمتر از L شكل مي‌باشد. حداكثر عمق آبشستگي، ميانگين مساحت و حجم آبشستگي با افزايش زاويه از 30 به 90 درجه به ترتيب در آبشكن‌هاي L شكل41/4، 41 و 75/5 درصد و در آبشكن‌هاي چوگاني 33/8، 39 و 73 درصد افزايش مي‌يابد. همچنين در پايين‌دست آبشكن چوگاني در ديواره كانال آبشستگي صورت نگرفته كه در تخريب آبشكن و حفاظت فرسايش ديواره رودخانه نسبت به آبشكن L شكل بهتر عمل مي‌كند.