بررسي اثر بخشي طرح احيا و تعادل‌بخشي منابع آب زيرزميني براساس روش فازي- تاپسيس (مطالعه موردي: دشت اروميه)

افت تراز آب زيرزميني دشت اروميه آذربايجان غربي سبب شده احياي آبخوان و برنامه‌ريزي براي جلوگيري از افت و افزايش تراز آن از اولويت‌هاي برنامه‌هاي اجرايي وزارت نيرو در اين حوزه قرار گيرد.در اين پژوهش در راستاي احياي آبخوان و به موازات آن، اثر پارامترهاي بارندگي ساليانه و كاهش برداشت از آب زيرزميني، بر روي تغييرات تراز آبخوان دشت اروميه با استفاده از تكنيك تاپسيس فازي مورد بررسي قرار گرفت. در اين راستا ميزان تأثيرگذاري اقدامات انجام شده بر اساس 4 سناريوي مديريتي، پرسشنامه‌اي با 18 گزينه در قالب سه معيار اقدامات اجرا شده، اقدامات پيشنهادي كوتاه‌مدت و اقدامات پيشنهادي بلندمدت تهيه گرديد. با توجه به گستردگي و تعامل چندگانه ميان معيارها و اقدامات پيشرو، از روش فازي به منظور بيان تأثير هر يك از گزينه‌ها به صورت كمي و از روش آناليز فازي تاپسيس جهت تحليل نظرات خبرگان با هدف رتبه‌بندي گزينه‌هاي هر سناريو در حل مسئله استفاده شد. نتايج حاكي از آن است كه افزايش بارندگي و متعاقباً كاهش برداشت از منابع آب زيرزميني همچنان مؤثرترين عامل در بهبود نسبي وضعيت كمي آبخوان مي‌باشد. ضمناً با بررسي ميزان بارش در چند سال اخير در دشت اروميه مي‏توان اظهار داشت كه علاوه بر تغيير ميزان بارندگي به عنوان اصلي‏ترين عامل، گزينه‏هاي اثربخشي گروه‌هاي گشت و بازرسي (Ch6)، تغذيه آبخوان از طريق رهاسازي آب از سد شهرچاي (Ch7) و انسداد انهار در فصول غير زراعي و تغذيه آبخوان از طريق رودخانه اصلي (Ch4) از دسته اقدامات طرح احيا و تعادل بخشي (اجراشده) در بهبود تراز آب زيرزميني مؤثر مي‌باشد.