اثربخشي 8 هفته تمرينات اصلاحي در محيط آب بر وضعيت پاسچر افراد داراي سندرم متقاطع فوقاني

زمينه امروزه با توجه به سبك زندگي و استفاده بيش از حد از تكنولوژي‌هاي ارتباطي، ناهنجاري‌هاي اسكلتي‌عضلاني در ميان افراد جامعه شيوع پيدا كرده است. سندرم متقاطع فوقاني، نوعي اختلال اسكلتي‌عضلاني در نيمه فوقاني بدن است كه به تغييرشكل‌هايي چون سر به جلو، شانه گرد و كايفوز منجر مي‌شود. هدف هدف از اين مطالعه، بررسي اثر 8 هفته تمرينات اصلاحي در محيط آب بر اصلاح تغيير شكل‌هاي سر به جلو، شانه گرد و كايفوز در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقاني بود.مواد و روش‌ها در اين مطالعه كارآزمايي باليني، حداقل حجم نمونه با استفاده از نرم‌افزار آماري G.Power 3.1، 30 نفر تعيين شد كه پس از غربالگري اوليه 200 دانشجو با صفحه شطرنجي با احتساب ريزش احتمالي 5 درصد در فرايند تحقيق، 34 دانشجوي مرد مبتلا به سندرم متقاطع فوقاني با ميانگين سني 0/80±‌23 سال، وزن 2/2‌±‌71/2كيلوگرم، قد 1/24±‌171/75سانتي‌متر و شاخص توده بدني 0/67±‌23/6كيلوگرم بر متر مربع به‌صورت هدفدار انتخاب شدند. اين افراد به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش (17 نفر) و كنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش، تمرينات اصلاحي در محيط آب را به‌مدت 8 هفته انجام دادند و گروه كنترل در اين مدت هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكردند. قبل و پس از مداخله، زواياي سر به جلو و شانه گرد با عكس‌برداري و زاويه كايفوز (گوژپشتي) به‌وسيله خط‌كش منعطف اندازه‌گيري شدند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS تحليل شد و سطح معناداري 0/05 درنظر گرفته شد. براي مقايسه درون‌گروهي از آزمون تي زوجي و براي مقايسه اختلاف ميانگين‌هاي بين‌گروهي از آزمون تي مستقل استفاده شد.يافته‌ها يافته‌ها نشان داد تمرينات در گروه آزمايش در كاهش ناهنجاري‌هاي مرتبط با سندرم متقاطع فوقاني شامل كاهش ميزان زاويه كايفوز سينه‌اي (0/001=P) و كاهش زاويه شانه به جلو (0/001=P)، همچنين كاهش زاويه سر به جلو (0/001=P)، اثر معناداري داشته است.نتيجه‌گيري به‌نظر مي‌رسد 8 هفته استفاده از تمرينات اصلاحي در محيط آب، مي‌تواند به‌صورت معناداري در كاهش زاويه سر به جلو، شانه گرد و كايفوز در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقاني مؤثر باشد و مي‌توان آن را به‌عنوان روشي درماني به متخصصين توصيه كرد.