ارائه مدل شيارشدگي مخلوط آسفالتي اصلاح‌شده پليمري با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي

شيارشدگي يكي از مهم‌ترين خرابي‌هاي ايجادشده در روسازي‌هاي آسفالتي مي‌باشد كه علاوه بر كاهش عمر خدمت‌دهي روسازي، خطرات جدي را براي استفاده‌كنندگان از راه ايجاد مي‌كند. بنابراين مدل‌سازي رفتار شيارشدگي مخلوط‌هاي آسفالتي اهميت بالايي دارد و در صورت تعيين مدل مناسب مي‌توان از توليد آسفالت با احتمال بالاي شيارشدگي در مرحله طراحي جلوگيري كرد. هدف از اين تحقيق تعيين تأثير رده عملكردي قير پايه، درصد هاي مختلف پليمر SBS، دما، تعداد سيكل بارگذاري و درصد فضاي خالي بر مقاومت شيارشدگي مخلوط‌هاي آسفالتي با بررسي رفتار خزشي و استفاده از مدل شبكه عصبي مي‌باشد. نتايج اين تحقيق نشان داد، استفاده از پليمر و قير PG64-22 موجب كاهش كرنش تجمعي و بهبود مقاومت شيارشدگي روسازي مي‌شود و با افزايش درصد پليمر، عملكرد مخلوط آسفالتي در برابر شيارشدگي بهبود مي‌يابد و بهترين مقاومت مربوط به نمونه حاوي 6 درصد پليمر با قير PG64-22 مي‌باشد. همچنين، با افزايش سيكل بارگذاري تغيير شكل‌هاي دائمي ايجادشده در روسازي به شكل قابل‌توجهي افزايش‌يافته است و از مقاومت مخلوط در برابر شيارشدگي كم مي‌شود. اين در حالي است كه افزودن پليمر با عملكرد مناسب و مثبت موجب كاهش اين نرخ شده است و روند كاهش مقاومت و افزايش خزش مخلوط‌هاي آسفالتي را بهبود مي‌بخشد. نتايج بخش مدل‌سازي نشان داد، مدل شبكه عصبي ازنظر پيش‌بيني رفتار خزشي و مقاومت شيارشدگي مخلوط‌هاي آسفالتي اصلاح‌شده پليمري عملكرد بسيار خوبي دارد.