عدالت فردي در نامه‌هاي اميرالمؤمنين امام علي عليه‌السلام به كارگزارا ن در نهج البلاغه

عدالت‌خواهي اصلي فرامكاني و فرازماني و از مسائلي است كه همواره، مطلوب بشر بوده است. به گواهي تاريخ اميرالمومنين امام علي عليه‌السلام در سيره ي حكومتي خود بيشترين اهتمام را براي تحقق عدالت داشتند و كارگزاران خود را نيز به رعايت عدالت سوق مي‌دادند. توجه به مؤلفه‌هايي از عدالت كه در سيره علوي مورد اعتنا بوده است، مي‌تواند چراغ راه ديگران براي حركت در اين مسير باشد. اين پژوهش با روش تحليل مضمون به تبيين مضامين عدالت فردي پرداخته است كه در نامه‌هاي اميرالمؤمنين امام علي(ع) به كارگزاران خود اشاره شده است. از نگاه آن حضرت(ع) عدالت فردي، مقدمه‌ي عدالت اجتماعي است كه شامل  مضامين تقوا، مراقبت از نفس، رعايت واجبات و دوري از محرمات، نهي از رذائل اخلاقي، اصول ارتباطي با خداوند، اصول معاشرت، زهد، شكرگزاري، استمداد از خداوند، تلاش براي اقامهي حق، انجام امور به موقع ميشود.