گفتمان كاوي احتجاج در سخنان امام علي(ع) پژوهشي با رويكرد كاربردشناسي

احتجاج يكي از رويكردهاي كاربردشناسي است كه در اين جستار در گستره تحليل گفتمان بررسي مي‌‌شود. البته به سختي مي‌‌توان تحليل گفتمان را از ساير تخصص‌‌هايي كه به بررسي گفتارها مي‌‌پردازد متمايز ساخت، زيرا تحليل گفتمان، همان تحليل كاربرد زباني است و آن در واقع بررسي كاربرد كنشي گفتمان است. و احتجاج به مجموعه‌‌اي از تكنيك‌‌هاي گفتاري اطلاق مي‌‌شود كه هدف آن، جلب توجه مخاطبان به مسائل ارائه شده يا بالا بردن ميزان توجه آنها به قصد اقناع است. اين جستار به شيوۀ تحليلي توصيفي به اثبات رويكرد اقناع با فرايند تأثيرگذاري مستقيم آن در نمونه‌‌هايي از خطبه‌‌‌‌ها و نامه‌‌هاي امام علي(ع) كه در باب احتجاج است، مي‌‌پردازد و البته آن تأثيرگذاري از طريق تبيين منظورشناسي زبان و كنش‌‌گفتاري آن به سبك تحليل گفتمان احتجاجي به‌‌دست مي‌‌آيد كه در اين جستار به طور دقيق و كامل به آن پرداخته شده و با روش‌‌هاي نوين شرح داده و تبيين شده است. از مهم‌‌ترين يافته‌‌هاي اين پژوهش، قدرت اقتدارگرايانه گفتماني احتجاجي است كه امام علي(ع) آن جايگاه را از قدرت گفتماني زبان خود به دست آورده و نه از به كارگيري شواهد و امثال و حكم كه به عنوان قاعده‌ ابزاري براي قدرت بخشيدن به گفتمان به كار مي‌‌رود.