اثرات كشندگي حشره‌كش‌هاي دلتامترين، اسپينوساد، پيريداليل و پيريميفوس‌متيل روي لاروهاي سن سوم مگس گوشت (Lucilia sericata; Dip: Calliphoridae)

زمينۀ مطالعه: مگس گوشت (Lucilia sericata; Diptera: Calliphoridae) انگل خارجي حيوانات اهلي و عامل بيماري مياز مي‌باشد كه در انتقال برخي عوامل بيماريزاي باكتريايي نقش دارد. يكي از متداول‌ترين روش‌ها براي مبارزه با اين آفت، استفاده از حشره‌كش‌هاي شيميايي ‏است كه اخيراً جمعيت‌هاي مقاوم L. sericata نسبت به برخي حشره كش‌ها گزارش شده است. لذا شناسايي و توصيه حشره‌كش‌هاي جديد و كم‌خطر براي انسان و محيط‌زيست از اهميت بالايي برخوردار است.هدف: مطالعه حاضر با هدف ارزيابي سميت حشره‌كش‌هاي دلتامترين، اسپينوساد، پيريداليل و پيريميفوس‌متيل روي لاروهاي سن سوم L. sericata انجام شد.روش‎كار: آزمون‌هاي زيست‌سنجي با روش غوطه‌ورسازي لاروها در غلظت‌هايي از حشره‌كش‌ها كه باعث مرگ‌ومير بين 10 تا 90 درصد از لاروها ‌گرديد، به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي انجام شد. همچنين متوسط غلظت كشنده (LC50) بر اساس تجزيه پروبيت داده‌هاي زيست‌سنجي روي لاروهاي سن سوم براي حشره‌كش‌هاي مورد بررسي تعيين شد.نتايج: تجزيه واريانس و مقايسه ميانگين درصد تلفات لاروهاي سن سوم در سطح احتمال 1 درصد معني‌دار شد. بنابر نتايج مطالعات زيست‌سنجي، مقادير LC50 برآورد شده براي دلتامترين، اسپينوساد، پيريداليل و پيريميفوس‌متيل به ترتيب 186.49، 26.88، 85.08 و 134.97 پي‌پي‌ام بود و بر همين اساس، دو حشره‌كش اسپينوساد و پيريداليل بيشترين اثر كشندگي و دلتامترين كمترين اثر سوء روي لاروهاي سن سوم مگس گوشت داشتند.نتيجه گيري نهايي: اسپينوساد به عنوان يك حشره‌كش نسبتاً جديد، با سميت بسيار كم براي پستانداران و ديگر موجودات غيرهدف، بالاترين تأثير كشندگي را بر لاروهاي مگس گوشت نشان داد و مي‌تواند جايگزين مناسبي براي حشره‌كش‌هاي قديمي در كنترل اين آفت باشد.