سياست فرهنگي و سبك زندگي در گام اول انقلاب

هدف مقاله، ارائه چهارچوب اوليه‌اي است كه واجد قابليت لازم براي توضيح چگونگي شكل‌گيري سبك زندگي جامعه ايراني در گام اول انقلاب باشد. بنابراين، چگونگي مسئله‌آميز شدن سبك زندگي، چهاردهه پس از پيروزي انقلاب اسلامي، پرسش اصلي مقاله است. به‌منظور محدود كردن دامنه موضوعي مقاله ‌كوشيده‌ايم تا بافت اجتماعي−اقتصادي و سازوكار فرهنگي−سياسي امكان طرح مفهوم سبك زندگي در بيانات آيت‌الله خامنه‌اي را بررسي كنيم. چراكه فارغ از جايگاه ولي‌فقيه در نظامات قانوني و شرعي جامعه ايران، به‌نظر مي‌رسد نخستين شخصيتي كه اصطلاح سبك زندگي را درباره جامعه ايران به‌كار برده و از طريق آسيب‌شناسي وضع موجود و طرح سبك زندگي اسلامي−ايراني، اين مقوله را به مسئله‌اي عمومي مبدل ساخت، معظم‌له بوده است. براي تحقق اين مهم، تحليل ثانويه داده‌هاي موجود پيرامون ديدگاه‌هاي مقام معظم رهبري در دستور كار قرار گرفته است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد مسئله‌آميزي سبك زندگي در ايران پس از انقلاب را مي‌توان به دو جريان اجراي مستمر برنامه‌هاي توسعه و نيز دوقطبي‌سازي فرهنگي با اغراض سياسي نسبت داد. ضمن اين‌كه به‌موازات اين دو جريان شاهد شكوفايي برخي بركات و ظرفيت‌هاي غيرقابل پيش‌بيني انقلاب اسلامي در حوزه‌هاي ديني و معنوي هستيم. ظرفيت‌هايي كه كمابيش با حمايت‌هاي مادي و معنوي حكومت مواجه شده‌اند.