ناهنجاري هاي سي تي اسكن و شدت درگيري ريه در بيماران مبتلا به كوويد-19 بستري در بيمارستان رازي قائم‌شهر درسال 1399-1398

سابقه و هدف: با توجه به لزوم تشخيص به موقع بيماران مشكوك به كوويد19 جهت كاهش شدت بيماري با استفاده از سي‌تي‌اسكن و چون در مطالعات قبلي به اين موضوع پرداخته نشده است، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي يافته‌هاي سي‌تي اسكن ريه و شدت درگيري آن در بيماران مبتلا به كوويد19 بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي گذشته نگر در سال 99-1398 انجام شد. جامعه آماري تمامي بيماران بستري در بيمارستان رازي قائم شهر كه علائم كوويد19 و آزمايش RTPCR مثبت داشتند، بود. كليه اسكن‌ها توسط متخصص راديولوژي گزارش شد. داده‌ها با آزمون كاي اسكوئر و تي تست تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: 666 بيمار (36/51 درصدزن و 64/48 درصد مرد) بررسي شدند. ميانگين سني بيماران 55/16 ±06/54 سال بود. بيش‌ترين ميزان درگيري ريه در محدوده متوسط بود كه الگوي كدورت شيشه مات (GGO) (33/39 درصد) به عنوان بيش‌ترين الگو در اين محدوده مشاهده شد. در محدوده شديد درگيري ريه نيز الگو GGO (37/22 درصد) بيش تر مشهود بود. از نظر درصد درگيري ريه، 75/6درصد در گروه 250درصد، 29/22درصد درگيري ريه در محدوده 5025 درصد و 27/20درصد درگيري بيش‌تر از 75 درصد داشتند. بيش‌تر بيماران در وضعيت suggestive highly قرار داشتند كه در اين وضعيت شدت درگيري ريه بيماران در محدوده متوسط (97/45درصد) بيش‌ترين درصد را داشت، از لحاظ آماري بين متغيرهاي شدت درگيري در اين وضعيت تفاوت معني‌داري مشاهده نشد(535/0 P=). استنتاج: علامت شاخص سي‌تي‌اسكن كه در بيماران مبتلا به كوويد19 در استان مازندران به‌دست آمد در درجه اول GGO و به دنبال آن نماي consolidation و crazy paving بوده است.