مقايسه سوءرفتار و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهري و روستايي

سابقه و هدف: در سراسر جهان، از هر شش سالمند، يك نفر نوعي از سوءرفتار را تجربه كرده است. لذا اين پژوهش با هدف تعيين مقايسه سوءرفتار و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهري و روستايي مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي شهرستان قائم شهر (1399) انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 250 سالمند با روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها با پرسشنامه‌هاي بررسي سوء رفتاربا سالمنددر خانواده، بررسي وضعيت شناخت(AMT)، بررسي وضعيت افسردگي(GDS)، ارزيابي فعاليت‌هاي روزمره زندگي ابزاري سالمندان (IADL)و جمعيت‌شناختي طبي انجام شده است. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22،آزمون‌هاي آمار توصيفي، آزمون تي مستقل و تحليل واريانس يكطرفه صورت گرفت. يافته‌ها: ميانگين سني سالمندان 8/57 ±69/10 سال بوده است كه 58/8 درصد از شركت كنندگان، زن بودند.60 درصد از سالمندان شهري و 64/8 درصد از سالمندان روستايي حداقل يكي از انواع سوءرفتار را تجربه كرده بودند. در هر دو جامعه، بيش‌ترين ميزان سوءرفتار مربوط به سوءرفتار روان‌شناختي و كم‌ترين ميزان سوءرفتار مربوط به طردشدگي بود. همچنين بين عوامل جنسيت، تحصيلات، درآمد، وضعيت بيماري، تعداد داروي مصرفي، بي اختياري ادرار، همراهان زندگي، تعداد فرزندان و شغل با سوءرفتار ارتباط معناداري وجود داشت (0/05 P). استنتاج: با توجه به ميزان بالاي سوءرفتار نسبت به سالمندان بايستي آگاهي بخشي نسبت به آن در سالمندان و مراقبين آن‌ها انجام گيرد و با طراحي مداخلات مناسب از عواقب اين پديده جلوگيري گردد.