ارائه مدل كاربردي معيارها و شاخص‌هاي مديريت پايدار جنگل با رويكرد تاب‌آوري در ناحيۀ رويشي زاگرس (مطالعۀ موردي: حوضۀ آبخيز توتشامي استان كرمانشاه)

توسعۀ پايدار و پايداري در صورتي تحقق مي‌يابد كه تعادل بين ابعاد انساني و اكوسيستم ايجاد شود. هدف اين تحقيق ارزيابي پايداري و سنجش تاب‌آوري در بوم‌سازگان جنگلي حوضۀ آبخيز توتشامي به‌منظور حفظ تعادل بين ابعاد انساني و اكوسيستم است. اجراي اين مدل شامل ارزيابي پايداري و تعيين ميزان تاب‌آوري حوضه است. براي آناليز و اندازه‌گيري پايداري از روش IUCN و بعد از تلفيق نهايي معيارها و شاخص‌ها براي توليد نقشه از نرم‌افزار ArcGIS استفاده شد. شناسايي عملكردها و كاركردهاي حوضه با 54 نوع كاركرد و در قالب چهار كلان خدمات تأمين‌كننده، تنظيم‌كننده، زيستگاهي و فرهنگي طبقه‌بندي شد. بر‌اساس نتايج تحقيق، امتياز نهايي براي ابعاد اكوسيستم 35 و براي ابعاد انساني50 به‌دست آمد. دو هدف اصلي بيشينه‌سازي توليد آب و كمينه‌سازي تلفات سالانۀ خاك در كنار پاسخ به تقاضاي مردم محلي، در فرايند بهينه‌سازي كاركردها در اين پژوهش به انجام رسيده است. با توجه به عمليات آبخيزداري پيش‌بيني‌شده در حوضه، انتظار مي‌رود كه بخش اكوسيستم به حد پايداري مطلوب برسد و براي آنكه حوضه پايدار بماند بايد به بخش اقتصادي و اجتماعي نيز توجه شود كه با اقداماتي به‌‌منظور ارتقاي سطح زندگي مردم مي‌توان به آن دست پيدا كرد. بررسي نتايج سنجش تاب‌آوري حوضۀ آبخيز توتشامي نشان‌دهندۀ پايين بودن آستانۀ تحمل و انعطاف‌پذيري جنگل‌هاي زاگرس و در نتيجه كاهش تاب‌آوري اين اكوسيستم‌ها در برابر تهديدها و اختلالات احتمالي است.