تغييرپذيري برخي خصوصيات شيميايي خاك در شرايط مختلف مديريتي مرتع

مديريت‌هاي مختلف مراتع ازجمله قرق و اصلاح، مي‌تواند شرايط مناسبي را براي احياي مرتع ايجاد كند. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي اثر سه مديريت مختلف قرق، اصلاحي و تحت چرا در مراتع استان كردستان و تأثير آنها براي برخي خصوصيات خاك است. براي انجام اين تحقيق، 25 پلات يك در يك مترمربعي، به‌طور تصادفي‌-سيستماتيك در امتداد دو ترانسكت (240 متر، 120 متر در هر دو جهت عمود و در راستاي شيب) در هر منطقه اجرا و در مركز هر پلات يك نمونه خاك از عمق 15-. سانتي‌متر به همراه درصد لاشبرگ و پوشش گياهي، درصد خاك لخت و درصد سنگريزه برداشت شد. بنابراين در كل 75 نمونه خاك از سه منطقه برداشت گرديد. بعد از خشك كردن نمونه‌هاي خاك، برخي پارامترهاي شيميايي خاك در آزمايشگاه تجزيه شد. براي تحليل داده‌ها از تجزيه واريانس يكطرفه و براي بررسي ارتباط بين داده‌ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده گرديد. نتايج حاصل نشان داد كه تمامي پارامترهاي مورد بررسي تفاوت معني‌داري را نسبت به هم داشتند، به‌طوري‌كه ميزان كربن، نيتروژن، نسبت C/N، فسفر و پتاسيم در منطقه اصلاحي به‌ترتيب با مقادير %1.94، %0.205، 9.48، mg/kg288 و mg/kg 129 داراي بيشترين مقدار و در منطقه تحت چرا با مقادير %1.25، %0.179، 7، mg/kg170 و mg/kg 75 داراي كمترين ميزان بود. در حالي كه ميزان اسيديته (8.27) و هدايت الكتريكي (174 ميكروزيمنس بر سانتي‌متر) در منطقه تحت چرا افزايش يافت. همچنين درصد پوشش گياهي ارتباط مثبت معني‌داري با تمامي عناصر بررسي شده خاك (به‌جز اسيديته و هدايت الكتريكي) داشت. درصد خاك لخت و سنگريزه نيز ارتباط منفي معني‌داري با عناصر كربن، نيتروژن، فسفر و پتاسيم از خود نشان دادند. در نهايت مي‌توان گفت مديريت قرق و عمليات اصلاحي توانسته است اثرهاي مثبت معني‌داري بر عناصر ضروري گياه در خاك بگذارد.