مطالعه تطبيقي زيست پذيري در بافت جديد و قديمي شهرها (نمونه مورد مطالعه: شهر اروميه)

گسترش بي‌ضابطه شهرها و غلبه رويكردهاي كيفي نسبت به استانداردهاي كمي باعث طرح موضوعاتي مانند زيست‌پذيري شهري شده كه در جهت ارتقاي ابعاد اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي توسعه پايدار گام بر‌‌ مي‌دارد.  اين پژوهش بر آن بوده تا با مطالعه تطبيقي، ميزان زيست‌پذيري را در بافت قديمي و جديد شهر اروميه مورد واكاوي قرار دهد. نوع تحقيق حاضر كاربردي بوده و روش انجام كار توصيفي - تحليلي و گردآوري اطلاعات نيز از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني صورت گرفته است. براي رسيدن به هدف تحقيق، تعداد 12 شاخص براساس موجود بودن اطلاعات انتخاب شده و در نرم‌افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي لايه‌هاي اطلاعاتي براي آنها تشكيل شده است. براي محاسبه وزن شاخص‌ها از روش تصميم‌گيري چند‌‌معياره بهترين بدترين استفاده شده و نتايج آن در نرم‌افزار گامز مورد تحليل قرار گرفته است. سرانجام، وزن به دست آمده از روش بهترين بدترين در شاخص‌هاي 12 گانه استاندارد ضرب شده و با‌هم تركيب شده است. خروجي به دست آمده بيانگر آن بوده كه به‌طور كلي ميزان زيست‌پذيري در بافت قديمي شهر اروميه نسبت به بافت جديد شهر بيشتر بوده است. همچنين ميزان زيست‌پذيري در بافت قديم براساس شاخص‌هاي دسترسي به معابر اصلي، متوسط قيمت زمين، تراكم جمعيتي، دسترسي به كاربري ورزشي و تفريحي، دسترسي به كاربري درماني، دسترسي به كاربري آموزشي و فرهنگي، دسترسي به كاربري تجاري، تعداد افراد با‌سواد و تعداد شاغلان نسبت به بافت جديد در وضعيت بهتري قرار داشته؛ از طرف ديگر ميزان زيست‌پذيري براساس شاخص‌هاي كيفيت ابنيه، محدوده تحت پوشش فاضلاب و دسترسي به كاربري فضاي سبز در بافت جديد نسبت به بافت قديم وضعيت خوبي را دارا بوده است.