تاثير تمرينات اصلاحي عملكردي، ثبات مركزي و تركيبي بر پاسچر كمربند شانه دختران نوجوان

مقدمه و هدف: ناهنجاري هاي شانه و كتف از شايع ترين اختلالات كمربند شانه مي باشند. ارتباط بين ثبات مركزي و قدرت و استقامت عضلاني بالاتنه و پايين تنه همواره مورد تاكيد بود است. براين اساس انتخاب روش تمريني بهتر جهت پيشگيري و درمان اختلالات كمربند شانه اهميت دارد. هدف از تحقيق حاضر، مقايسه تأثير تمرينات اصلاحي عملكردي، ثبات مركزي و تركيبي بر وضعيت كمربند شانه دختران نوجوان بود.روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي 52 دختر نوجوان داراي شانه به جلو  با دامنه سني  14 الي 16 سال به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي به 4 گروه مساوي 13 نفر، شامل تمرينات اصلاحي عملكردي، ثبات مركزي، تركيبي و كنترل تقسيم شدند. در اين افراد ميزان شانه به جلو توسط دابل اسكوار مدلEM 420) ) و شاخص كتف با استفاده از مترنواري قبل و بعد از اعمال مداخله ها، اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از روش آماري كوواريانس و آزمون بونفروني در نرم افزار SPSS25 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها: نتايج آزمون آنكوا نشان داد كه تمرينات اصلاحي عملكردي، ثبات مركزي و تركيبي بر ناهنجاري شانه به جلو (0/001=P)، و شاخص كتف (0/001=P)، دختران نوجوان تاثير معني داري دارند. در ادامه نتايج آزمون بونفروني نشان داد كه از بين تمرينات انجام گرفته، تمرينات گروه تركيبي، تمرينات گروه اصلاحي عملكردي و تمرينات گروه ثبات دهنده مركزي به ترتيب بيشترين تأثير را بر ناهنجاري شانه به جلو و شاخص كتف دختران داشتند.نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، مي توان نتيجه گرفت كه اجراي يك دوره تمرينات اصلاحي عملكردي، تمرينات ثبات دهنده مركزي و تمرينات تركيبي موجب بهبود ناهنجاري شانه به جلو و وضعيت شاخص كتف در دختران مي شود.