اثر تنش شوري بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو رقم جو

با توجه به روند افزايشي توسعه اراضي شور و كمبود اراضي مطلوب براي كشاورزي در دنيا استفاده از گونه هاي گياهي مقاوم به شوري كه باعث كاهش اثرهاي تنش شوري مي شود اهميت زيادي دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي و مقايسه برخي صفات مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو رقم جو (اكليل و زهك) تحت شرايط تنش شوري (صفر (شاهد)، 150 و 300 ميلي مولار NaCl) بود. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در سال 1399 در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه زابل انجام شد. با توجه به نتايج مشخص شد كه تنش شوري در هر دو رقم جو مورد مطالعه، باعث كاهش برخي صفات مورفوفيزيولوژيكي چون وزن تر (68 %) و خشك (69 %)، ارتفاع (43 %)، كلروفيل a (74 %)، b (78 %)، كل (76 %)، محتوي آب نسبي برگ (35 %)، پروتئين (49 %) و افزايش محتوي قندهاي محلول (58 %)، پرولين (8 %)، كاروتنوئيد (62 %) و افزايش آنزيم هاي آنتي اكسيداني كاتالاز (73 %)، پلي‌فنول اكسيداز (24 %) و آسكوربات پراكسيداز(78 %) نسبت به شرايط شاهد شد. در شرايط نرمال و شوري 300 ميلي مولار، رقم اكليل نسبت به رقم زهك بيشترين ميزان شاخص‌هاي رشدي، رنگيزه هاي فتوسنتزي، محتوي آب نسبي برگ، كربوهيدرات‌هاي محلول، پرولين و كاتالاز را داشت، در حاليكه بيشترين مقدار ميزان پروتئين، آنزيم هاي آسكوربات پراكسيداز و پلي فنول اكسيداز طي شوري 300 ميلي مولار مربوط به رقم زهك بود. بنابراين براساس نتايج مطالعه حاضر مي توان اين گونه بيان كرد كه رقم اكليل كمتر تحت تأثير تنش شوري قرار گرفته است و عكس العمل بهتري نسبت به رقم زهك داشته است.