مروري بر ويژگي‌هاي ساختاري، عملكرد متابوليسمي و سنجش فعاليت انواع پراكسيدازها

توليد گونه هاي فعال اكسيژن طي متابوليسم طبيعي سلول هايي كه تنفس اكسيداتيو دارند صورت مي گيرد. در بين گونه هاي فعال اكسيژن، هيدروژن پراكسيد به دليل داشتن نيمه عمر طولاني خطر بيشتري براي حيات سلول دارد اما در عين حال يك مولكول تنظيم كننده مهم در سيگنالينگ ردوكس است. پراكسيدازها، از آنزيم‌هاي كليدي آنتي‌اكسيداني هستند كه به‌طور گسترده در طبيعت توزيع مي‌شوند و اكسيداسيون سوبستراهاي مختلف دهنده الكترون را همزمان با تجزيه هيدروژن پراكسيد پيش مي برند و ضمن احياي پراكسيد هيدروژن و ساير هيدروپراكسيدها، آب توليد مي كنند. پراكسيدازها علاوه بر خاصيت مهار پراكسيد شناخته شده خود، عملكردهاي فيزيولوژيكي اكسيد كننده نيز دارند. اين آنزيم ها بر اساس شيمي جايگاه فعال در تعامل با پراكسيد به پراكسيدازهاي هِم دارو غيرهِم دار متمايز مي شوند. اولي حاوي يك مركز كاتاليزوري هم است و دومي يك سلنول يا تيول واكنشي در جايگاه فعال خود دارند. پراكسيدازهاي گياهي آهن دار به سه كلاس I، II و III تقسيم مي شوند. پراكسيدازهاي گياهي تيول دار شامل گلوتاتيون پراكسيداز و پروكسي ردوكسين¬ها است. مقاله حاضر به بررسي ويژگي هاي ساختاري، متابوليسمي و نحوه اندازه‌گيري فعاليت آنزيمي انواع پراكسيدازها مي پردازد.