ميزان اثربخشي روش آموزشي فعاليت-محور در يادگيري مهارت شنيداري زبان عربي

مهارت شنيداري، به عنوان مهارتي‌  اساسي در يادگيري زبان عربي نيازمند روشي كاربردي و موثر در ياددهي و يادگيري است. لذا اين پژوهش با هدف تسهيل فرايند يادگيري وافزايش توانش فهم شنيداري زبان‌آموزان بر آن است تا با روش تجربي، ميزان اثر بخشي رويكرد فعاليت محور را در تقويت فهم و درك شنيداري زبان‌آموزان مورد سنجش قرار دهد. بدين منظور پس از تدوين جزوه‌ي آموزشي مطابق با اصول و اهداف رويكرد فعاليت محور؛ 30 نفر از دانشجويان كارشناسي دانشگاه تهران به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه 15 نفره‌ي كنترل و آزمايش تقسيم شدند. پس از گرفتن پيش آزمون از اين دو گروه در شرايط كاملا مساوي و توسط شخص ثالث، گروه آزمايش طي 16 جلسه‌ي 2 ساعته كه معادل با يك ترم تحصيلي محسوب مي‌شود با استفاده از پكيج آموزشي تهيه شده وطبق رويكرد رويكرد فعاليت محور (Task –Based Language Teaching) مورد آموزش قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات، پس آزموني مشابه با پيش آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. داده‌هاي بدست آمده از پيش آزمون و پس آزمون دو گروه با نسخه‌ي 26 نرم افزار spss  مورد تحليل آماري قرار گرفت. نتايج بدست آماده حاكي از آن است؛ ميانگين نمرات گروه آزمايش در پس آزمون نسبت به پيش آزمون بالاتر است حال آنكه در ميانگين پيش آزمون و پس آزمون گروه كنترل تغيير معناداري رخ نداده است. همچنين نتايج آزمون T نشان مي‌دهد؛ مقدار P در گروه كنترل بالاي (05/0) بوده و تفاوت معنادار نيست وليكن مقدار P در گروه آزمايش كمتر از (05/0) است كه اين نشان مي‌دهد تفاوت عملكرد آزمودني‌ها در اين گروه معنادار و واقعي است. بدين‌ترتيب مي‌توان گفت كه رويكرد فعاليت محور در افزايش توانش شنيداري زبان‌آموزان تاثير قابل توجهي داشته و مي‌تواند به عنوان يك روش آموزشي موثر و كاربردي مورد استفاده قرار بگيرد.