شناسايي و تحليل پيشران‌هاي مؤثر بر حقوق شهروندي در نظام اداري

منشور شهروندي، كه در ايران با عنوان »حقوق شهروندي در نظام اداري « شناخته مي‌شود، به دنبال تضمين حكمراني بهتر از طريق ارتقاء مشاركت شهروندان و فراهم آوردن پايه اي براي پاسخگويي، شفافيت و ارائه خدمات بهتر است. اجرايي شدن تصويب‌نامه حقوق شهروندي در نظام اداري از سال 1396 همواره با چالش‌هايي روبه رو بوده، بنابراين آنچه مورد نياز است تجديد نظر در رويكردهاي مديريتي و به كارگيري ابزارهاي جديد براي برنامه‌ريزي مبتني بر مهمترين عوامل اثرگذار است. هدف پژوهش حاضر شناسايي و تحليل مهمترين پيشران هاي مؤثر بر حقوق شهروندي در نظام اداري است. براي دستيابي به اين هدف داده‌هاي مورد نياز براي انجام پژوهش ابتدا از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و سپس مصاحبه با خبرگان گردآوري شده‌اند. ابتدا فهرستي شامل 48 پيشران مؤثر بر حقوق شهروندي در نظام اداري تهيه و با استفاده از روش دلفي 15 پيشران مهم انتخاب شد كه براي سنجش ميزان تاثيرگذاري و تأثير پذيري آنها در ماتريس اثرات متقابل وارد شدند. با تحليل خروجي نرم‌افزار ميك‌مك، ميزان تأثيرگذاري و تأثيرپذيري هر يك از پيشران ها مشخص شد. بر اين اساس عوامل توانمندسازي شهروندان، اراده سياستمداران، فضاي باز سياسي و شبكه هاي اجتماعي به‌عنوان پيشران هاي كليدي كه داراي بيشترين ميزان تأثيرگذاري بر حقوق شهروندي در نظام اداري هستند، شناسايي شدند.