تأثير انواع سرمايه بر توسعه صنعت گردشگري در كشورهاي منتخب جهان

گردشگري از متنوع‌ترين و بزرگترين صنايع جهان و مهم‌ترين منبع درآمدي و ايجاد فرصت‌هاي شغلي در بسياري از كشورها است. بنابراين، بررسي تعيين‌كننده‌هاي توسعه گردشگري در مباحث اقتصادي از اهميت به‌سزايي برخوردار است. در اين راستا، تحقيق حاضر سعي نمود با استفاده از داده‌هاي تابلويي و به روش گشتاورهاي تعميم‌يافته به بررسي تأثير انواع سرمايه شامل سرمايه‌ طبيعي، سرمايه فيزيكي، سرمايه انساني، سرمايه مالي، نوآوري و سرمايه مستقيم خارجي بر توسعه صنعت گردشگري در دو گروه از كشورهاي منتخب درحال توسعه و توسعه‌يافته و نوظهور طي دوره 2017-2007 بپردازد. نتايج مدل برآوردي تحقيق نشان داد، يك درصد افزايش انباشت سرمايه‌هاي طبيعي، فيزيكي، انساني، مالي، نوآوري و سرمايه مستقيم خارجي به ترتيب موجب افزايش 0/063، 0/181، 0/052، 0/089، 0/128 و 0/066 درصدي درآمد كشورهاي منتخب درحال توسعه از محل گردشگري بين‌المللي مي‌گردد. همچنين، يك درصد افزايش انباشت سرمايه‌هاي طبيعي، فيزيكي، انساني، مالي، نوآوري و سرمايه مستقيم خارجي به ترتيب موجب افزايش 0/113، 0/104، 0/080، 0/055، 0/091و 0/118 درصدي درآمد كشورهاي منتخب توسعه‌يافته و نوظهور از محل گردشگري بين‌المللي مي‌گردد. به‌علاوه، تأثير متغيرهاي كنترلي جهاني‌شدن، ثبات سياسي و نرخ ارز واقعي بر توسعه صنعت گردشگري در هر دو گروه از كشورهاي منتخب مثبت و معنادار است.