افشاي اطلاعات زيست‌محيطي در گزارشگري مالي

هدف از پژوهش حاضر، ارائه الگوي توصيفي گزارشگري زيست محيطي در ايران است كه از طريق تحقيق اكتشافي، پژوهش كيفي و با روش نظريه پردازي زمينه بنيان تدوين شد. جامعه آماري شامل خبرگان صاحب نظر در زمينه حسابداري، محيط زيست، منابع طبيعي و حقوق بوده؛ كه از روش نمونه گيري گلوله برفي براي انجام مصاحبه استفاده گرديد. پس از تحليل داده ها؛ الگوي «عدم افشاي مناسب اطلاعات زيست‌محيطي در گزارشگري مالي» تدوين شد. نتايج پژوهش نشان مي-دهد، افشاي مناسبي در خصوص فعاليت هاي زيست محيطي صورت نمي پذيرد و عدم وجود استانداردها و رهنمودهاي حسابداري، ضعف قوانين، ضعف فرهنگي و آموزشي و فساد و گروه هاي فشار از عوامل مؤثر گزارشگري فعلي زيست محيطي است، كه در بستر سطح توسعه ، نحوه فعاليت سازمان هاي مردم‌نهاد، نحوه فعاليت سازمان حفاظت محيط‌زيست و شرايط اقتصادي به وجود آمده و عدم آگاهي و دانش عمومي جامعه و عدم حسابرسي و بازرسي قانوني زيست محيطي به عنوان شرايط مداخله گر مي باشد. راهبردهاي الگو شامل انجام فعاليت هاي مخرب و آلاينده، عدم پرداخت عوارض آلايندگي، عدم جبران خسارت هاي زيست محيطي، انحصاري بودن محصولات و بازار و گزارشگري داوطلبانه (اجتناب از افشاي اطلاعات نامطلوب) و پيامدهاي آن از دست رفتن مؤلفه قدرت ملي، عدم توسعه پايدار، عدم تقارن اطلاعاتي، عدم پاسخگويي و از دست دادن مزيت‌هاي رقابتي است.