اپيدمي و دولت تنظيم‌ گر

نوشتار حاضر بحران كرونا را از منظر حقوق تنظيمي به بحث مي‌گذارد. به عبارت دقيق‌تر، موضوع اصلي بحث، تأثير متقابل وضعيت‌هاي اپيدمي و دولت تنظيم‌گر است. پرسش اصلي اين نوشتار آن است كه وضعيت اپيدمي چه تأثير يا تأثيرات احتمالي بر دولت تنظيم‌گر مي‌گذارد و پاسخ يا پاسخ‌هاي احتمالي دولت تنظيم‌گر به وضعيت‌هاي اپيدميك، مانند كوويد-19 چه پارادايمي را از نسبت مفهوم منفعت عمومي و نظام بازار ترسيم مي‌كند؟ پاسخ اجمالي به اين پرسش آن است كه ورود شوك‌هاي جديد مانند بحران‌هاي سلامت به نظام تنظيمي، وضعيت تنظيمي را به سطح بالاتري كه متضمن مداخله بيشتر دولت است، سوق مي‌دهد. اين امر به‌واسطۀ فشارهاي مختلف، مانند فشارهاي ناشي از افكار عمومي، ذي‌نفعان و فشارهاي ناشي از كاستي بازار صورت مي‌گيرد و هم‌زمان، ميزان پايبندي دولت به مفهوم منفعت عمومي را به رخ مي‌كشد. در عين حال، آموزه‌هاي تنظيم خوب و تقويت نظارت‌ها و تضمين متابعت از مقررات تنظيمي در كنار كاهش تشريفات غيرضروري و تقويت همكاري‌هاي بين‌المللي در هنگام بروز بحران‌هاي سلامت مي‌تواند به ترسيم تصويري دقيق‌تر از پارادايم جديد دولت و بازار كمك كند. پارادايمي كه عمدتاً مبتني بر تنظيم‌گري هوشمندانه، وابسته به نتيجه و معطوف به تقويت اعتماد شهروندان به دولت تنظيم‌گر است.