حقوق سلامت و انگ و تبعيض ناشي از بيماري كوويد-19

تحقق حق بر سلامت و تأمين دسترسي همگاني به مراقبت‌هاي سلامت براي استيفاي ساير حقوق بشري ضروري است. زيرا سلامتي باعث مي‌گردد تا افراد فرصت منصفانه برابر، براي تحقق اهداف و دنبال نمودن برنامه‌هاي زندگي خود داشته باشند. انگ و تبعيض به عنوان يكي از موانع كليدي دسترسي به مراقبت سلامت، و عامل افزايش نابرابري در پيامدهاي سلامت منع شده‌اند. يكي از پيامدهاي نامطلوب پاندمي يا عالمگيري بيماري كوويد-19، همراهي آن با انگ اجتماعي و تبعيض ناشي از آن است. در اين مطالعه به توصيف مفهوم انگ و تحليل علل انگ ناشي از بيماري كوويد-19، و راهكارهاي مقابله با آن پرداخته مي‌شود. در پاسخ به پرسش علت انگ ناشي از بيماري كرونا مي‌توان گفت كه انگ ناشي از آن به دليل مكانيسم دفاعي و سازگاري شناختي ايجاد مي‌شود كه انسان‌ها به منظور اجتناب از تماس و تعاملات اجتماعي با ناقل اين عامل بيماري‌زاي واگيردار اتخاذ مي‌كنند. ترس از نقض حريم خصوصي و افشاي اطلاعات از يك سو، و انگ ناشي از بيماري از سوي ديگر به‌دليل احساس بي‌ارزشي و انزوا در شخص برچسب‌خورده مي‌تواند باعث عدم مراجعه وي براي دريافت خدمات مراقبتي و درماني گردد؛ اين امر نه تنها مي‌تواند خطر عوارض و مرگ ناشي از بيماري را در مبتلايان افزايش دهد، بلكه عدم مراجعۀ شخص مبتلا براي دريافت خدمات درماني يا تبعيض در ارائۀ مراقبت سلامت به وي مي‌تواند باعث انتشار عفونت در جامعه و به مخاطره افتادن سلامت عموم گردد. اطلاع‌رساني و آگاه‌سازي افراد جامعه در راستاي رفع باورهاي غلط و تغيير نگرش به‌عنوان مهم‌ترين راه مقابله با انگ و پيشگيري از انتشار بيماري در جامعه توصيه مي گردد.