ارزيابي تغييرات فشار و دبي تراوش در طول لوله هاي لترال مشبك سامانه نوين آبياري زيرسطحي

در روش آبياري زيرسطحي لوله تراواي بومي، آب مورد نياز درختان از طريق لوله هاي پي وي سي سوراخ دار پوشيده با پارچه پلاستيكي و مدفون در مجاورت رديف درختان، مستقيماً در اختيار ريشه قرار مي ‌گيرد. اين پژوهش ميداني براي تعيين پارامترهاي آبياري و هيدروليكي اين سامانه، در پايلوت هاي اجرا شده در باغ هاي پسته انجام و تغييرات زماني فشار آب در طول خط لوله تراوا (لترال) با قطر 63 ميلي متر در فرايند آبياري پنج پلات با رديف هاي 50  تا60 متري و دبي آبياري 1.6 تا 3.75 ليتر بر ثانيه اندازه گيري شد. مشخص گرديد كه زمان پرشدن خط لوله تراوا متناسب با طول رديف درختان و چگالي سوراخ ها (تعداد سوراخ ها در واحد طول لوله) افزايش، ولي با افزايش دبي ورودي به خط كاهش مي يابد. هم چنين، فشار موضعي آب در هر نقطه از خط با گذشت زمان افزايش مي يابد. نتايج نشان داد كه تغييرات فشار موضعي آب در طول خط لوله در شرايط پايا رامي توان بخوبي با تابع نمايي كاهشي، برازش كرد (ضريب تعيين رگرسيونR2 در گستره 0.99-0.96) و مشخص شد كه، فشار آب در ابتداي خط (هد) متناسب با دبي ورودي به خط، از 33 تا 76 سانتي متر آب افزايش مي يابد. بررسي معادله تواني تراوايي –  فشار نشان داد كه متوسط تراوايي (دبي تراوش از واحد طول) خط لوله لترال در گستره 27 تا 75 ميلي ليتر بر ثانيه در متر و متناسب با دبي ورودي افزايش مي يابد و به چگالي سوراخ ها (در گستره 10 تا 27)  بستگي ندارد و اينكه با كاهش دبي ورودي، تغييرات نسبي تراوايي نيز كاهش و يكنواختي توزيع آبياري مطلوبتر مي باشد.