تعيين موانع مشاركت در درمان بيماران مبتلا به سرطان پستان در ايران

زمينه و هدف: مشاركت بيمار در تصميم گيري درمان در بسياري از كشورها و سيستم‌هاي بهداشتي سراسر جهان به يك نياز سياسي تبديل شده است. در سطح جهان نحوه برخورد با بيماران مبتلا به سرطان رويكرد متفاوتي پيدا كرده است. با توجه به اين كه سرطان سلامت جسمي، روحي و اجتماعي فرد را تحت تأثير قرار مي‌دهد، مراقبت بيمار محور مي‌تواند يكي از رويكردهاي مناسب در بيماران مبتلا به سرطان باشد. هدف از انجام اين مطالعه تعيين و بررسي موانع مشاركت در درمان بيماران مبتلا به سرطان پستان در ايران بود. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه كيفي است كه درسال 1400انجام شد، داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختارمند با همكاري 15 نفر از پزشكان جراح پستان و 300 نفر از بيماران مبتلا به سرطان پستان كه به مطب و درمانگاه‌هاي پزشكان در دانشگاه علوم پزشكي شيراز، تبريز، گيلان و كرمان مراجعه كرده بودند، انجام شد. نمونه گيري بيماران با روش تصادفي خوشه‌اي به ازاي هر پزشك 20 بيمار صورت گرفت و تأييد روايي و پايايي سئوالات با استفاده از نظرات 15 نفر از خبرگان انجام شد. در نهايت با استفاده از مدل پارادايمي به شيوه گرند تئوري كدگذاري و دسته بندي داده‌ها انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS وروش‌هاي كيفي به شيوه گراند تئوري تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتيجه پژوهش نشان داد كه ترس و اضطراب بيماران مهم‌ترين عامل در عدم همكاري و مشاركت ضعيف بيماران در درمان مي‌باشد. عدم آگاهي و اطلاعات ناكافي بيماران دومين مانع در مشاركت ضعيف در تصميم‌گيري درمان بود. هم‌چنين يافته‌ها حاكي از آن بود كه هزينه‌هاي درماني با وجود بروز مشكلات فراوان براي بيماران تأثيري در ادامه روند درمان و نوع درمان انتخابي نداشتند.نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه ترس و اضطراب، نداشتن اطلاعات كافي در زمينه بيماري و مشكلات مالي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر مشاركت بيماران در درمان مي‌باشد.