تبيين جامعه شناختي زيارت اربعين و كاركردهاي اجتماعي آن

زيارت اربعين حسيني (ع)، از همان اولين چله پس از حادثه غمبار و دهشت‌انگيز با زيارت جابر بن عبدالله انصاري، به پشتوانه گفتار و رفتار ائمه معصوم(ع) به‌تدريج در فرهنگ شيعي به‌عنوان يكي از عناصر تأثيرگذار جاي گرفت و پس از نزديك به چهارده قرن، به‌عنوان يكي از هنجارهاي اجتماعي در جوامع شيعي و اسلامي مطرح شد. اين زيارت در دهه اخير نيز عموميت بيشتري پيدا كرده است، تا جايي كه امروزه شاهد حضور پيروان اديان ابراهيمي، در جمع زائران اربعين هستيم. بي‌ترديد مطالعه اين واقعه عظيم اجتماعي با رويكردهاي متعدد مي‌تواند پرده از آن بردارد و فوائد مادي و معنوي پنهان آن را براي جامعه بشري و ديني، به‌ويژه شيعي آشكار كند. نگارنده در نوشتار پيشِ رو، اين حقيقت اجتماعي را با رويكرد جامعه‌شناختي، با روشي اسنادي و بهره‌گيري از استناد شواهد و داده‌هاي عيني، بررسي كرده است، تا ابتدا وجوه جامعه‌شناختي اين زيارت مهم و ماندگار را شناسايي كند و سپس كاركردهاي اجتماعي مهم آن را به تصوير بكشد تا شايد بتواند در شناساندن اين حقيقت نوراني قدم كوچكي بردارد و صد البته در دفتر محبان حسيني و زائران اربعين ثبت نام كرده باشد، انشاءالله.