نگرشي بر كاركرد دين در آداب اجتماعي آپارتمان‌نشيني از منظر قرآن و روايات

روابط اجتماعي ميان همسايگان موجب ايجاد آرامش روحي و حمايت افراد از هم و ارتقاي جامعه مي‌شود. امروزه  به جهت رشد جمعيت و كمبود فضاي مسكوني و بروز ساختمان‌هاي آپارتماني و فاصله‌گرفتن از محله‌هاي سنتي، فرهنگ همسايه‌داري تغيير كرده است. رواج تفكر خودمحوري و فاصله‌گرفتن از فرهنگ همسايه‌داري ديني در آپارتمان‌نشيني، ممكن است سبب كم‌شدن حمايت‌هاي اجتماعي و بروز نابساماني‌هايي شود. پژوهش حاضر سعي دارد در پاسخ به اين سؤال كه «آموزه‌هاي ديني چگونه مي‌تواند در سامان‌بخشيدن به روابط و آداب همسايگي آپارتماني مؤثر باشد»، مفهوم همسايه را از منظر قرآن و روايات بررسي كند و كاركردهاي دين را در روابط با همسايگان آپارتمان‌نشين واكاود. آنچه از اين پژوهش به دست آمده اين است كه دين با نگاه همه‌جانبه، به روابط همسايگان توجه نشان داده و براي انسجام اجتماع و آرامش روحي افراد و حمايت‌هاي لازم و گسترش فضايل اخلاقي و رفتارهاي هنجار اجتماعي، وظايفي را براي ارتباط با همسايگان برشمرده است. توجه و اجراي دستورهاي دين در ارتباط با همسايگان در آپارتمان مي‌تواند در سامان‌بخشيدن به اين روابط و سلامت فردي و ارتقاي جامعه اسلامي مؤثر باشد.